REIZEN IN NAMIBIE ; RUZIE KUN JE NIET KRIJGEN EN D
Door: Twan Robbeson
Blijf op de hoogte en volg Twan en Carolien
17 Juli 2013 | Namibië, Swakopmund
REIZEN IN NAMIBIE ; RUZIE KUN JE NIET KRIJGEN EN DE DAGEN ZIJN KORT…
Na een week zijn we het aardig gewend, het kamperen in Namibie en tot grote echtelijke ruzies heeft het dan ook nog niet geleid. Het kan ook bijna niet want kaartlezen is niet nodig (want er is maar 1 ! weg) en de tent heeft maar 8 stokken waarvan je er eigenlijk maar 2 nodig hebt, dus ook daar kan weinig fout gaan.
Ons slaapcomplex ligt als een grote doos op het dak van de auto. Na het zeil rondom los te ritsen komt een trapje tevoorschijn. Hiermee kantel je de tent als het ware open en door 2 stiekjes vast te zetten en 2 stokken te plaatsen heeft deze ‘rooftop’ een schitterende luifel en heb je vanuit je tent een mooi uitzicht over het landschap.
We leven met de natuurlijke klok. Rond 6 uur komt de zon langzaam op en verwarmt de tent. Wel lekker als je je realiseert dat ’s nachts hier soms de temperatuur tot bijna het vriespunt daalt. Je wordt automatisch wakker terwijl de zon snel stijgt. Vogels beginnen te tjipen, het leven rondom de campsite start langzaam op. Niet lang daarna zijn het een kop koffie/thee en crackers met kaas, water en een cake voor het ontbijt. Alles wordt opgeruimd waarna we de tent in een 5 minuten weer inklappen, alle andere spullen achterin gooien en we zijn weer klaar om te vertrekken. Onze fourwheel heeft een kleine koelkast die we telkens wanneer nodig weer aanvullen met water, pasta, fruit en andere noodzakelijke levensbehoeften. Zoals je leest zijn we overdag of aan het rijden, bezig met een gamedrive of bezoeken een van de bezienswaardigheden dus bestaat de lunch vaak uit wat kleine snacks. Komen we in de avond aan op de campsite dan is het eerst weer de tent opzetten waarna we even genieten van een wijntje of een sapje en de omgeving verkennen. Waar mogelijk leggen we de batterijen aan de lader en Carolien heeft dan al vaak de gasbrander aan. Ondertussen wordt teruggeblikt op de dag en gekeken naar de route voor de volgende dag. De pasta wordt gekookt en de saus met ham, kaas of tonijn maakt het af. Het koelt dan snel af. Met wat droog hout en gras hebben we al verschillende keren geprobeerd een haardvuur te maken maar meestal is het van korte duur; toch nog eens een cursus voor gaan volgen. Meestal is het rond 21.00 uur dat de nacht en ook onze ogen dichtvallen. Met slaapzakken, dekens en soms een donsjack kruipen we de tent in waar we rondom het ruisen van de bladeren en de vogels, die ook hun nesten opzoeken, nog horen. Niet lang daarna horen zij waarschijnlijk ons slaapgeronk. Morgen weer een nieuw avontuur!
Palmwag is een mooie lodge midden in het Damaraland. Als we uit onze tent kijken de volgende ochtend kijken we zo op enkele zebra’s in de verte. Tijd voor een gamedrive oftwel ‘op safari’. We rijden met onze eigen auto het park in maar buiten wat Oryxen en een verdwaalde zebra zien we deze ochtend niets dan een fascinerend landschap. Jammer.
Laat in de middag kiezen we ervoor om 20 kilometer verderop het gebied pas in te draaien richting de AUB valley. Het is een 12 kilometer rijden maar daar doen we al snel bijna een uur over. Ook nu is er niet veel te zien maar net wanneer we de auto willen draaien verschijnen vlak voor onze auto eerst twee hele grote oren en daarna de rest van een olifant. Het is de woestijnolifant die zich kenmerkt doordat hij ietsje kleiner is en wat lager waardoor hij minder water nodig heeft. Een beetje nerveus kijken we uit het raampje want we zouden niet de eerste zijn die met auto en al worden omgegooid; gewoon rustig blijven…en de camera voorzichtig tevoorschijn halen. Net op tijd! Want kort voor ons passeren dan 3 volwassen en 2 kleine olifanten de droge bedding van de rivier en beginnen aan het weinige lange gras wat er te vinden is heerlijk te knagen. ZE houden ons net zo in de gaten als wij hen maar de ontmoeting levert een paar fraaie foto’s op. Helemaal tevreden hobbelen we in het, door de zon potrood gekleurde landschap, naar onze campsite in Palmwag. Morgen zullen we een nog meer afgelegen gebied ingaan in het noorden van Namibie. Opuwu is waar we naartoe zullen gaan, hoofdstad van het Kaokeland waar de traditionele bevolking -de Himba’s- op bijna prehistorische wijze nog leven.
Na een week zijn we het aardig gewend, het kamperen in Namibie en tot grote echtelijke ruzies heeft het dan ook nog niet geleid. Het kan ook bijna niet want kaartlezen is niet nodig (want er is maar 1 ! weg) en de tent heeft maar 8 stokken waarvan je er eigenlijk maar 2 nodig hebt, dus ook daar kan weinig fout gaan.
Ons slaapcomplex ligt als een grote doos op het dak van de auto. Na het zeil rondom los te ritsen komt een trapje tevoorschijn. Hiermee kantel je de tent als het ware open en door 2 stiekjes vast te zetten en 2 stokken te plaatsen heeft deze ‘rooftop’ een schitterende luifel en heb je vanuit je tent een mooi uitzicht over het landschap.
We leven met de natuurlijke klok. Rond 6 uur komt de zon langzaam op en verwarmt de tent. Wel lekker als je je realiseert dat ’s nachts hier soms de temperatuur tot bijna het vriespunt daalt. Je wordt automatisch wakker terwijl de zon snel stijgt. Vogels beginnen te tjipen, het leven rondom de campsite start langzaam op. Niet lang daarna zijn het een kop koffie/thee en crackers met kaas, water en een cake voor het ontbijt. Alles wordt opgeruimd waarna we de tent in een 5 minuten weer inklappen, alle andere spullen achterin gooien en we zijn weer klaar om te vertrekken. Onze fourwheel heeft een kleine koelkast die we telkens wanneer nodig weer aanvullen met water, pasta, fruit en andere noodzakelijke levensbehoeften. Zoals je leest zijn we overdag of aan het rijden, bezig met een gamedrive of bezoeken een van de bezienswaardigheden dus bestaat de lunch vaak uit wat kleine snacks. Komen we in de avond aan op de campsite dan is het eerst weer de tent opzetten waarna we even genieten van een wijntje of een sapje en de omgeving verkennen. Waar mogelijk leggen we de batterijen aan de lader en Carolien heeft dan al vaak de gasbrander aan. Ondertussen wordt teruggeblikt op de dag en gekeken naar de route voor de volgende dag. De pasta wordt gekookt en de saus met ham, kaas of tonijn maakt het af. Het koelt dan snel af. Met wat droog hout en gras hebben we al verschillende keren geprobeerd een haardvuur te maken maar meestal is het van korte duur; toch nog eens een cursus voor gaan volgen. Meestal is het rond 21.00 uur dat de nacht en ook onze ogen dichtvallen. Met slaapzakken, dekens en soms een donsjack kruipen we de tent in waar we rondom het ruisen van de bladeren en de vogels, die ook hun nesten opzoeken, nog horen. Niet lang daarna horen zij waarschijnlijk ons slaapgeronk. Morgen weer een nieuw avontuur!
Palmwag is een mooie lodge midden in het Damaraland. Als we uit onze tent kijken de volgende ochtend kijken we zo op enkele zebra’s in de verte. Tijd voor een gamedrive oftwel ‘op safari’. We rijden met onze eigen auto het park in maar buiten wat Oryxen en een verdwaalde zebra zien we deze ochtend niets dan een fascinerend landschap. Jammer.
Laat in de middag kiezen we ervoor om 20 kilometer verderop het gebied pas in te draaien richting de AUB valley. Het is een 12 kilometer rijden maar daar doen we al snel bijna een uur over. Ook nu is er niet veel te zien maar net wanneer we de auto willen draaien verschijnen vlak voor onze auto eerst twee hele grote oren en daarna de rest van een olifant. Het is de woestijnolifant die zich kenmerkt doordat hij ietsje kleiner is en wat lager waardoor hij minder water nodig heeft. Een beetje nerveus kijken we uit het raampje want we zouden niet de eerste zijn die met auto en al worden omgegooid; gewoon rustig blijven…en de camera voorzichtig tevoorschijn halen. Net op tijd! Want kort voor ons passeren dan 3 volwassen en 2 kleine olifanten de droge bedding van de rivier en beginnen aan het weinige lange gras wat er te vinden is heerlijk te knagen. ZE houden ons net zo in de gaten als wij hen maar de ontmoeting levert een paar fraaie foto’s op. Helemaal tevreden hobbelen we in het, door de zon potrood gekleurde landschap, naar onze campsite in Palmwag. Morgen zullen we een nog meer afgelegen gebied ingaan in het noorden van Namibie. Opuwu is waar we naartoe zullen gaan, hoofdstad van het Kaokeland waar de traditionele bevolking -de Himba’s- op bijna prehistorische wijze nog leven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
