CHOBE, DE BOOT IN EN WE ZITTEN VAST!!!

CHOBE, DE BOOT IN EN WE ZITTEN VAST!!!
Chobe is het natuurreservaat van Botswana. Ga je er doorheen dan zie je ongelooflijk veel groot wild. De volledige Big 5 is hier te bewonderen. Terug uit Zimbabwe besluiten we te kiezen voor een tocht met een kleine boot over de Choberivier. Deze vormt de grens tussen Namibie en Botswana. Om 1600 uur gaan we de boot in. Vanaf het water krijgen we een ander beeld van dit bijzondere reservaat en zien we dingen die we anders nooit zouden zien. Kuddes olifanten zien we de rivier oversteken naar het in het midden liggende eiland, krokodillen van 4,5 meter liggen te wachten op hun prooi en talloze watervogels vissen hun voedsel uit de rivier. De volgende dag besluiten we in de ochtend zelf een Gamedrive te doen langs de rivierbedding. Na de gewone formaliteiten van registratie en entree betalen rijden we het Chobereservaat in. Giraffen op zoek naar hun ontbijt passeren vlak voor ons de auto. Wanneer we dieper het reservaat inrijden wordt de ondergrond steeds meer een zandbak. En waar ik al wat langer twijfels over had was de werkelijke kracht van onze four wheel drive of beter het gezegd oftie wel echt fourwheel drive is. De lampjes gaan netjes knipperen, de wieltjes knipperen mee op het dashboard maar wanneer het zand wat dieper is blijven we plots steken. Er is geen beweging meer in de auto te krijgen. Even de ANWB bellen is er hier niet bij. En een wandeling terug richting de ingang is ook geen goed plan omdat hier ook de grote katachtigen in grote getalen zitten. Dus toch maar zien los te komen. Gas geven helpt niet. Dus is het de schop pakken. Carolien verliest de nodige calorietjes en graaft de banden van de auto zover vrij dat het ons na een 10 minuten toch lukt om de auto los te krijgen. Echt vertrouwen doen we het niet meer maar de weg ziet er redelijk uit dus rijden we verder. Nou dat wil zeggen een kleine 500 meter want opnieuw staat onze auto vast. Met een verwoede poging de auto toch in zijn push 4 wheel etc etc los te krijgen graaft de auto zich alleen maar verder in en zit hij tot onder de dwarsbalken in het zand vast. Geen denken aan om dat even los te scheppen. Tsja dat wordt dus wachten op hulp. We hebben wat dat betreft geluk dat een auto met Botswaanse werkers voorbijkomt en zij bereid zijn ons uit de “penarie” te duwen. Voor ons het sein om terug te keren richting de ingang en niet nog verder te vertrouwen op de fourwheel!
Als we terug door Kasana rijden slaan we nog even af bij de verhuurder van de bootjes. “wat kost een prive boottochtje van 3 uur? Kun je ons dan andere dingen laten zien? En kun je ons met zonsondergang de silhouetten van olifanten laten fotograferen in de ondergaande zon?” Tsja we vragen nogal wat. Maar hij belooft ons dat hem dat gaat lukken en zo komt het dat we om 15.00 uur opnieuw in een bootje zitten, nu met zijn tweetjes en onze ‘kapitein’. In alle opzichten maakt hij zijn beloftes waar! Wat een tocht wordt het. Hij kent de Chobe op zijn duimpje. Op slechts enkele meters glijdt een 5 meter lange krokodil het water in, en op enkele meters van ons komt een complete kudde olifanten voorbij. Terwijl wij aardig nerveus worden, blijft hij rustig. Hij kent het gebied…en de dieren. Carolien maakt een National Geographic foto wanneer ze een foto maakt van een olifant die vecht met een nijlpaard. De grote bek gaat dreigend richting de slurf waarop de olifant besluit hier zeker niet in het water te gaan. Rond 17.20 begint de zon te dalen en onze gids geeft vol gas. Hij weet waar de olifanten zitten en brengt ons naar de andere kant van een eiland in de Chobe rivier. Net als ons bootje een beetje stil ligt komen twee majestueuze olifanten richting de oever. Ze maken de oversteek door het water. De zon kleurt diep oranje wanneer ze weer uit het water komen en wij op slechts enkele meters alleen nog maar de silhouetten van deze kolossen kunnen herkennen tegen de ondergaande zon. Het is als een plaatjesboek…
Morgenochtend nemen we tevreden afscheid van dit fantastische gebied en gaan we naar een van onze laatste uitdagingen. De Okavangodelta in de buurt van Maun. Maar dat is een 500 kilometer verderop.