Kagbeni, bovendruk 245 en 200 oogtesten

“I think we operate in the healthpost….no we go to the school…no now we do the camp in the communityhouse”..
We starten de eerste dag van het oogkamp in Kagbeni op zijn Nepalees.
Plannen is hier niet hun sterkste kant. Maar om 10.00 uur zijn we druk bezig om het gemeenschapshuis van Kagbeni om te toveren tot een pop-up checkpunt, oogtestcenter en operatieruimte.
Bankjes worden versleept, tafels verzet en net voor we een lange rij met stoelen netjes hebben opgesteld worden we ‘overvallen’ door 50 monnikjes van tussen de 4 en 15 jaar die alles weer overhoop zetten.
Gelukkig is Mart in de buurt en regelt hij -als een politieagent zonder fluitje- het zo dat alles binnen een paar minuten toch weer goed staat en ze allemaal keurig op een stoeltje zitten.
Omdat er gelijktijdig ook wat ouderen binnenkomen betekent het voor ons volunteersteam dat we vol ‘aan de bak’ moeten.
Voor we het weten zijn er meer dan 80 mensen geregistreerd en is het een drukte van belang bij de oogtest en draaien het oogonderzoek en de bloeddrukmeting met een dubbele bezetting.
Je ervaart soms direct hoe beperkt hier de medische zorg is. We meten bij iemand een bovendruk van 245! Ze heeft vaak hoofdpijn en wat hartkloppingen horen we via onze tolk. In Nederland zou je meteen in de ambulance worden afgevoerd. Hier doet de medische assistente van de lokale healthpost er niks mee. That’s life…
Dat Kagbeni een belangrijk centrum is in deze regio is deze morgen goed te merken.
Want de mensen komen uit de verre omtrek. Muktinath , Jomsom, Chuksang, Tetang we zien en horen het allemaal voorbij komen. Zelfs enkele ouderen met hun dochter uit Dolpho dat zomaar minimaal 1 dag reizen is.
Een broer en zus komen met hun moeder uit het boven Kagbeni gelegen Muktinath. Ze vertellen Carolien dat het onmogelijk is om nog met haar naar Pokhara te reizen. Dit is haar laatste kans om geholpen te worden. Wat later hoort ze dat we haar morgen gaan opereren.

Een operatiekamer maken is nog niet zo eenvoudig. Ook hier niet.
Omdat er geen goede tafel is moeten we vier houten banken twee aan twee stapelen en provisorisch aan elkaar vastbinden om een soort van operatietafel te krijgen. Het golfplatendak en de ramen worden bekleed met zwart landbouwplastic en een stuk laken. Er wordt geveegd en geboend en een soort van anti insecticiden middel gespoten. Onvoorstelbaar voor iemand -die de beperkingen van hier niet kent- dat hierin morgen geopereerd gaat worden.
De hele dag blijven er mensen komen. Net na de lunch is er weer een piek wanneer een groep kinderen van de lokale school ook komt voor een check up. Het is echt heel druk vandaag. Dat blijkt wel als voor 15.00 uur ruim 2 registratieformulierenboekjes verder zijn wat betekent dat we meer dan 200 mensen hebben gezien.
Maar morgen is er nog een dag. Dus sluiten we om 16.00 uur het kamp voor vandaag. We kunnen meer dan tevreden zijn.
Team Holland loopt nog een rondje door het dorp.
“fresh apple crumble?”,”Yak Cheesecake? “ Cappuccino? “ We sluiten de dag af bij Applebee, een klein winkeltje met de enige goede koffiemachine ‘in town’ en een geweldig uitzicht op de Kaligandaki vallei waarin langzaam de zon verdwijnt. Dat hebben we wel verdiend!