Children, operaties, polonaise en de toverlantaarn
Door: Twan Robbeson
Blijf op de hoogte en volg Twan en Carolien
05 November 2019 | Nepal, Ghami
‘Good idea’! Met dokter Indra sta ik op het dak van het royal mustang guesthouse. We kijken naar de wapperende gebedsvlaggen op de daken van de huizen van Ghami die worden verlicht dor de opkomende zon. We hebben het over een mogelijk nieuw klein project om een aantal kinderen die blijvend blind zijn te gaan helpen “We just start small!”
Het is de tweede dag van ons oogkamp hier.
Wanneer we na het ontbijt arriveren bij de locatie van ons surgical-eye camp zijn we net op tijd want de eerste mensen voor een oogcheck staan al klaar. Een kleine man in korte broek en vriendelijk gezicht heeft maar liefst 8 uur gelopen om hier naar toe te komen.
“children!, children!” Maar liefst 62 kinderen staan plots voor ons neus. Ze komen van de nabijgelegen school. Lieve smoeltjes, deugnietjes, rakkertjes en schatjes wisselen elkaar af. We schrikken als we bij de eerste kinderen de oogtest doen. Ze hebben echt slecht zicht. Omdat we hier in Upper Mustang niet de juiste apparatuur hebben zullen ze over 2 maanden een uitgebreide diagnose ondergaan in ‘ons’ ziekenhuis van Pokhara.
Wel spreken we af om muziek te komen maken vanmiddag op de school …
Voor 12 uur zitten we op de 200 oogchecks in totaal en wordt alles in gereedheid gebracht om te opereren. Er wordt zoveel als mogelijk steriel gemaakt.
Een zwart doek in een deuropening zonder deur scheidt de operatieruimte van de rest van onze werkruimte.
Binnen is de ruimte van kaal beton met daarin een houten tafel waar de patiënt op moet gaan liggen. Een kleine lamp schijnt licht op de operatiematerialen. Achter de houten operatietafel staat de grote loep en zit Dr. Indra te werken.
De wat oudere vrouw die op de tafel ligt krijgt door de assistentes een groene stoffen masker over het gezicht gelegd. Het te opereren oog is zichtbaar door de uitsparing. Veel meer dan een graad of 6 is het niet in deze onverwarmde ruimte. Injecties worden gezet, het oog open gespreid. Dr. Indra geeft rustig pratend zijn assistentes instructies. Dan is het zover... rustig wordt de oude lens verwijderd en de nieuwe geplaatst. Weer hebben we iemand geholpen!
“Nidar, Kadha, Ghuda, Khutta, Ghuda, Khutta“ klinkt het uit 60 keeltjes “Hoofd, schouders, knie en teen, knie en teen…”
Bartolo heeft dit nummer vertaald en gezorgd voor de instrumentale versie van het liedje.
We hebben onze belofte gehouden en zijn met een deel van ons ‘volunteerteam’ deze middag naar de school in de vallei gegaan. Binnen ‘no time’ staan de kinderen samen met ons te dansen. Hun handjes volgen onze bewegingen. Wat een plezier en wat een feest!!
En of dat nog niet genoeg is; Mart heeft nog wat Hollandse feestmuziek op zijn telefoon en voor we het weten lopen wij (luid zingend “laat de zon in je hart”) en de kinderen wuivend met de handen boven het hoofd een grote polonaise.
Goed dat Marco alles professioneel vastlegt!
We trakteren nog op een kleurplaat en kleurtjes en laten de gebruikte muziekinstrumentjes ook achter. Kortom onze muzikale uitwisseling is een daverend succes.
Als we terug in Ghami komen en langs ons ‘pop-up hospitaal’ lopen blijkt dat de overige leden van ons team Jack, Liek, Heleen en Jan samen met de mensen van het ooghospitaal het kamp hebben afgesloten. Dr. Indra heeft de operaties afgerond en de geopereerden liggen te slapen op de vloer van het community house.
Het is onze laatste avond in Ghami.
Tijd om de mensen te bedanken voor hun hulp. We hebben gevraagd om naar het dorpspleintje te komen. Stoeltjes komen naar buiten, mensen komen aangelopen met dekens en iedereen wacht met spanning af wat gaat komen. We hebben namelijk bedacht om ook iets van ONS land te laten zien.” Zet maar aan”… op de witte muur verschijnt groot -via onze meegenomen beamer- een foto van het Nederlandse polderlandschap met groene velden en kleine riviertjes. Magisch zitten ze naar deze ‘toverlantaarn’ te kijken. Prachtig vinden ze het. Snel klikken we in de vrieskou door met foto’s van onze Willem Alexander, polders, koeien, schaatsers, molens, tulpen en carnaval. Na een kwartier doodse stilte en starende ogen volgt een luid applaus.
Tot slot overhandigen we aan de inwoners van Ghami een mooi Delftsblauw bord en krijgt iedereen kleine klompjes.
Meer dan voldaan kruipen we in ons bed.
Morgen is het de laatste check en afscheid nemen.
Op naar Kagbeni voor ons volgende Surgical Eye Camp !
Het is de tweede dag van ons oogkamp hier.
Wanneer we na het ontbijt arriveren bij de locatie van ons surgical-eye camp zijn we net op tijd want de eerste mensen voor een oogcheck staan al klaar. Een kleine man in korte broek en vriendelijk gezicht heeft maar liefst 8 uur gelopen om hier naar toe te komen.
“children!, children!” Maar liefst 62 kinderen staan plots voor ons neus. Ze komen van de nabijgelegen school. Lieve smoeltjes, deugnietjes, rakkertjes en schatjes wisselen elkaar af. We schrikken als we bij de eerste kinderen de oogtest doen. Ze hebben echt slecht zicht. Omdat we hier in Upper Mustang niet de juiste apparatuur hebben zullen ze over 2 maanden een uitgebreide diagnose ondergaan in ‘ons’ ziekenhuis van Pokhara.
Wel spreken we af om muziek te komen maken vanmiddag op de school …
Voor 12 uur zitten we op de 200 oogchecks in totaal en wordt alles in gereedheid gebracht om te opereren. Er wordt zoveel als mogelijk steriel gemaakt.
Een zwart doek in een deuropening zonder deur scheidt de operatieruimte van de rest van onze werkruimte.
Binnen is de ruimte van kaal beton met daarin een houten tafel waar de patiënt op moet gaan liggen. Een kleine lamp schijnt licht op de operatiematerialen. Achter de houten operatietafel staat de grote loep en zit Dr. Indra te werken.
De wat oudere vrouw die op de tafel ligt krijgt door de assistentes een groene stoffen masker over het gezicht gelegd. Het te opereren oog is zichtbaar door de uitsparing. Veel meer dan een graad of 6 is het niet in deze onverwarmde ruimte. Injecties worden gezet, het oog open gespreid. Dr. Indra geeft rustig pratend zijn assistentes instructies. Dan is het zover... rustig wordt de oude lens verwijderd en de nieuwe geplaatst. Weer hebben we iemand geholpen!
“Nidar, Kadha, Ghuda, Khutta, Ghuda, Khutta“ klinkt het uit 60 keeltjes “Hoofd, schouders, knie en teen, knie en teen…”
Bartolo heeft dit nummer vertaald en gezorgd voor de instrumentale versie van het liedje.
We hebben onze belofte gehouden en zijn met een deel van ons ‘volunteerteam’ deze middag naar de school in de vallei gegaan. Binnen ‘no time’ staan de kinderen samen met ons te dansen. Hun handjes volgen onze bewegingen. Wat een plezier en wat een feest!!
En of dat nog niet genoeg is; Mart heeft nog wat Hollandse feestmuziek op zijn telefoon en voor we het weten lopen wij (luid zingend “laat de zon in je hart”) en de kinderen wuivend met de handen boven het hoofd een grote polonaise.
Goed dat Marco alles professioneel vastlegt!
We trakteren nog op een kleurplaat en kleurtjes en laten de gebruikte muziekinstrumentjes ook achter. Kortom onze muzikale uitwisseling is een daverend succes.
Als we terug in Ghami komen en langs ons ‘pop-up hospitaal’ lopen blijkt dat de overige leden van ons team Jack, Liek, Heleen en Jan samen met de mensen van het ooghospitaal het kamp hebben afgesloten. Dr. Indra heeft de operaties afgerond en de geopereerden liggen te slapen op de vloer van het community house.
Het is onze laatste avond in Ghami.
Tijd om de mensen te bedanken voor hun hulp. We hebben gevraagd om naar het dorpspleintje te komen. Stoeltjes komen naar buiten, mensen komen aangelopen met dekens en iedereen wacht met spanning af wat gaat komen. We hebben namelijk bedacht om ook iets van ONS land te laten zien.” Zet maar aan”… op de witte muur verschijnt groot -via onze meegenomen beamer- een foto van het Nederlandse polderlandschap met groene velden en kleine riviertjes. Magisch zitten ze naar deze ‘toverlantaarn’ te kijken. Prachtig vinden ze het. Snel klikken we in de vrieskou door met foto’s van onze Willem Alexander, polders, koeien, schaatsers, molens, tulpen en carnaval. Na een kwartier doodse stilte en starende ogen volgt een luid applaus.
Tot slot overhandigen we aan de inwoners van Ghami een mooi Delftsblauw bord en krijgt iedereen kleine klompjes.
Meer dan voldaan kruipen we in ons bed.
Morgen is het de laatste check en afscheid nemen.
Op naar Kagbeni voor ons volgende Surgical Eye Camp !
-
05 November 2019 - 15:23
Leo Dekkers:
Het ziet er weer allemaal geweldig uit en mooi dat het weer succesvol verloopt met weemoed volgen Angeline en ik jullie -
05 November 2019 - 15:34
Cees Rijnen:
Wederom een TOP prestatie, door jullie team. Dit soort reizen dragen ook wezenlijk bij dat je landen bezoekt. Petje af veel succes !! -
05 November 2019 - 15:48
Monique:
Knap hoor wat jullie allemaal voor elkaar krijgen in de gegeven omstandigheden!
heel veel succes verder!
-
05 November 2019 - 16:39
Janny Van Merode:
Super mooi van jullie -
05 November 2019 - 17:39
Ingrid Van Der Smissen:
Respect voor jullie en Dr. Indra. Het zal niet altijd meevallen in de kou zonder verwarming en warm water. En dan ook nog onder die omstandigheden moeten opereren. Wat een leuk idee om ze kennis te laten maken met Nederland door muziek en film. Hopelijk kunnen die lieve kindjes in Pokhara geholpen worden. Succes met het tweede oogkamp -
05 November 2019 - 17:50
Henk Pinckers:
Zo ontroerend, zo weldadig, dank jullie wel! X -
05 November 2019 - 18:50
Bart:
Wat een ervaring weer voor jullie. Geweldig om deze mensen te helpen en ze weer zo blij te maken. Ook jullie genieten ongetwijfeld van deze reis. Heel veel succes weer in jullie volgende kamp. Maak er iets mooi’s van en geniet ook. -
07 November 2019 - 09:29
Robin Mehganoul:
Geweldig mooi en goed werk weer! Ben benieuwd wat de diagnose is bij al die slechtziende kinderen. Hoop dat we ook voor hen wat kunnen betekenen! -
08 November 2019 - 11:13
Erwin Duivenvoorden:
Jullie zijn weer goed bezig. Ben heel benieuwd of alle kindjes geholpen kunnen worden. En of ook de oorzaak voor hun slechte ogen achterhaald kan worden zodat andere kinderen minder of geen last zullen hebben. Het lijkt me daar wel wat kouder dan vorig jaar in Takam. Is het een beetje te doen voor jullie?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
