NAMESTÉ, ECO, PREMIÈRE EN PLANNEN WORDEN GESMEED….
Door: Twan Robbeson
Blijf op de hoogte en volg Twan en Carolien
31 Juli 2019 | Nepal, Kathmandu
Een uur later dan gepland voel ik een zachte zijden shawl om mijn hals glijden. ‘Namasté’, how are you’ klinkt de voor Carolien en mij zo bekende stem van Deepak. Sinds 2017 is hij onze vaste gids als we in Nepal zijn. Fijn om hem na 8 maanden weer terug te zien. Nepal, het voelt voor ons als thuiskomen in ons tweede huis.
Niks is veranderd. Oh ja, er wordt gewerkt aan de vergroting van de luchthaven, wel nodig ook.
We persen ons met de bagage de kleine taxi in die ons afzet bij het Kantipur Temple house; een ecohotel in het midden van Thamel. Het is zelfs zo eco dat ze geen bruisend water verkopen omdat dat in plastic zit, maar wel coca cola in flesjes. Geen lift, geen airco…zoiets dus.
Ondanks de monsoon (regentijd) is het droog en warm. Voor ons is Kathmandu nu een korte stop op weg naar Mustang, het voorheen zo lang onbereisbare koninkrijkje waar begin november ons tweede Surgical Eyecamp wordt gerealiseerd!
Na een kort bezoek aan de Budnath tempel en een nachtje slapen zetten we koers richting Pokhara, de tweede stad van Nepal. Ondanks dat het slechts 170 kilometer van Kathmandu ligt doe je er minimaal 6 uur over. Ook dat verandert niet want dat was ook in 1990 al zo.
We checken in aan de ‘lakeside’; het meer van Pokhara. Het is vandaag minimaal 30 graden hier en de luchtvochtigheid is ongekend. Kortom ‘je zweet je schoenen uit’.
Veel tijd om ons daar druk over te maken hebben we niet. Over 2 uur hebben we een afspraak bij het Himalayan Eye Hospital, onze partner voor wat betreft de Surgical Eye camps.
Dr. Indra’s begroeting is hartelijk. Datzelfde geldt voor onze optometrist van de laatste reis Buzzy en Bamdev.
“Dutch time”, zegt Dr. Indra als we stipt om 16.00 uur aankomen! ‘Nepalee tea?’.
Even later staat een bakje heerlijke lichtbruine prut met velletje voor ons neus. Heerlijk om terug te zijn. Voor we onze plannen gaan bespreken voor Mustang 2019 is iedereen razend nieuwsgierig naar de film van vorig jaar! “TAKAM, Surgical eye-camp the movie” gaat hier om 16.15 local time in premiere. 24 minuten lang kijkt iedereen aandachtig naar het kleine laptopscherm. “We really like it”, “Its really professional”. Mooi dat ze dat zeggen. Leo heeft top werk geleverd.
Fantastisch vinden ze het ook dat een aantal van de mensen van vorig jaar er de volgende reis weer bij is.
Agenda’s komen op tafel, plannen worden gemaakt. De komende dagen gaan wij al de contacten leggen en intensiveren in Lo Manthang. In oktober zal nog een technisch team van het HEH hospitaal vooruit reizen om zaken verder voor te bereiden. Het klinkt prima.
Gelukkig horen we ook “ the road to Takam is OK” want we hebben bedacht om dus morgenvroeg ‘even een ommetje te maken’ naar Takam waar het kamp afgelopen november was (10 uur rijden hier vandaan). Mooie is dat we wat computers bij hebben voor de school. Leuk om ze daar te gaan afgeven en te zien of onze ‘water based paint’ nog op de buitenmuur van de school zit na de eerste regenperiode.
Vanuit Takam is het idee om dan via Beni direct door te gaan naar 2700 meter hoogte naar Kagbeni. Dat betekent 2 zeer lange dagen met de fourwheeldrive stuiteren en hobbelen en hopen geen blokkades tegen te komen. In mijn hoofd komt het deuntje “We’re on a road to nowhere” van de Talking Heads uit ‘85’ op. Inderdaad ‘verstand op 0’ de komende dagen.
Niks is veranderd. Oh ja, er wordt gewerkt aan de vergroting van de luchthaven, wel nodig ook.
We persen ons met de bagage de kleine taxi in die ons afzet bij het Kantipur Temple house; een ecohotel in het midden van Thamel. Het is zelfs zo eco dat ze geen bruisend water verkopen omdat dat in plastic zit, maar wel coca cola in flesjes. Geen lift, geen airco…zoiets dus.
Ondanks de monsoon (regentijd) is het droog en warm. Voor ons is Kathmandu nu een korte stop op weg naar Mustang, het voorheen zo lang onbereisbare koninkrijkje waar begin november ons tweede Surgical Eyecamp wordt gerealiseerd!
Na een kort bezoek aan de Budnath tempel en een nachtje slapen zetten we koers richting Pokhara, de tweede stad van Nepal. Ondanks dat het slechts 170 kilometer van Kathmandu ligt doe je er minimaal 6 uur over. Ook dat verandert niet want dat was ook in 1990 al zo.
We checken in aan de ‘lakeside’; het meer van Pokhara. Het is vandaag minimaal 30 graden hier en de luchtvochtigheid is ongekend. Kortom ‘je zweet je schoenen uit’.
Veel tijd om ons daar druk over te maken hebben we niet. Over 2 uur hebben we een afspraak bij het Himalayan Eye Hospital, onze partner voor wat betreft de Surgical Eye camps.
Dr. Indra’s begroeting is hartelijk. Datzelfde geldt voor onze optometrist van de laatste reis Buzzy en Bamdev.
“Dutch time”, zegt Dr. Indra als we stipt om 16.00 uur aankomen! ‘Nepalee tea?’.
Even later staat een bakje heerlijke lichtbruine prut met velletje voor ons neus. Heerlijk om terug te zijn. Voor we onze plannen gaan bespreken voor Mustang 2019 is iedereen razend nieuwsgierig naar de film van vorig jaar! “TAKAM, Surgical eye-camp the movie” gaat hier om 16.15 local time in premiere. 24 minuten lang kijkt iedereen aandachtig naar het kleine laptopscherm. “We really like it”, “Its really professional”. Mooi dat ze dat zeggen. Leo heeft top werk geleverd.
Fantastisch vinden ze het ook dat een aantal van de mensen van vorig jaar er de volgende reis weer bij is.
Agenda’s komen op tafel, plannen worden gemaakt. De komende dagen gaan wij al de contacten leggen en intensiveren in Lo Manthang. In oktober zal nog een technisch team van het HEH hospitaal vooruit reizen om zaken verder voor te bereiden. Het klinkt prima.
Gelukkig horen we ook “ the road to Takam is OK” want we hebben bedacht om dus morgenvroeg ‘even een ommetje te maken’ naar Takam waar het kamp afgelopen november was (10 uur rijden hier vandaan). Mooie is dat we wat computers bij hebben voor de school. Leuk om ze daar te gaan afgeven en te zien of onze ‘water based paint’ nog op de buitenmuur van de school zit na de eerste regenperiode.
Vanuit Takam is het idee om dan via Beni direct door te gaan naar 2700 meter hoogte naar Kagbeni. Dat betekent 2 zeer lange dagen met de fourwheeldrive stuiteren en hobbelen en hopen geen blokkades tegen te komen. In mijn hoofd komt het deuntje “We’re on a road to nowhere” van de Talking Heads uit ‘85’ op. Inderdaad ‘verstand op 0’ de komende dagen.
-
31 Juli 2019 - 15:53
Mart En Ingrid Van Der Smissen:
Wat weet je het weer prachtig onder woorden te brengen Twan. Wat geweldig dat het team ook de film van Leo heeft kunnen zien en je ze in Takam blij kunt maken met de pc's. Doe ze allemaal de hartelijke groeten. Sterkte en succes voor de komende dagen naar Mustang. We blijven jullie (op afstand) -
31 Juli 2019 - 16:49
Angelique Heijden:
Hey Twan & Carolien
Ik krijg weer kippenvel alleen al bij het lezen van jullie eerste reisverslag! Ik voel de vochtige warmte, ruik de Nepalese thee en voel de gaten en kuilen van de wegen. Wat gaaf dat de Takamfilm ook in Nepal in première is gegaan en wat fijn om weer zo warm verwelkomt te worden. Ik ben benieuwd hoe het in Takam is en of je onze vriend de zwerver nog gaat ontmoeten. Voorspoedige reis! -
31 Juli 2019 - 17:53
Leo Dekkers:
Ik krijg het gevoel van vorig jaar weer helemaal terug als ik je verslag lees en ook de foto’s met voor ons bekende mensen.
Het is fijn te horen dat de film goed ontvangen is.
Twan en Carolien nog een goed verblijf daar en kijk al uit naar je volgende verslag -
31 Juli 2019 - 17:59
Jacqueline En Christ:
De beelden van afgelopen jaar komen weer terug bij het lezen van jullie eerste reisverslag. Mooi dat jullie weer zo hartelijk zijn ontvangen. We zijn benieuwd hoe het in Takam zal zijn en of jullie nog geopereerden van vorig jaar zullen ontmoeten. Veilige reis gewenst en we volgen jullie, groet -
31 Juli 2019 - 18:18
Vincent En Nelleke Wiegerinck:
Ha lieve Carolien en beste Twan, wat weer een mooi verhaal. Het kriebelt toch wel; maar ja dit en komend jaar staan er nogal wat reizen op het programma in het kader van de voorbereiding op het Lions DG schap. Maar...meegaan doen we zeker een keer. Of naar Nepal of naar Afrika. En Twan: ik herhaal nog eens..bundel je reisverslagen met al die prachtige foto's.
Hartelijke groeten
-
31 Juli 2019 - 19:08
Henk Pinckers:
"......Sinds 2017 onze vaste gids...."
"......thuis komen in ons tweede huis....."
Wat een fantastisch cadeau is Nepal voor jullie Twan en Carolien, wat een verrijking van jullie leven, dat jullie onvoorwaardelijk liefdevol met ons delen. Dank jullie wel! Blijf deze genade, dit virus aub verspreiden! Dit is zo hoopvol voor ieder, die het wil ontvangen. -
02 Augustus 2019 - 10:38
Erwin Duivenvoorden:
Hoi Carolien en Twan, Heerlijk zo'n verslag weer te lezen en mooi dat de voorbereiding voor Mustang echt is begonnen. Ook gaaf dat jullie naar Takam gaan. Ben benieuwd hoe het daar nu is. Wij zullen daar bij die mensen toch wel een indruk achter gelaten hebben denk ik zo.
Ik wens jullie een hele fijne reis ondanks het gehobbel en een goede voorbereiding voor wat jullie in het najaar gaan doen. Doe de groeten aan alle bekende van vorig jaar want ik denk er nog heel vaak met een warm gevoel aan terug. Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
