GRATEFULL, SAY CHEESE, VAST IN DE MODDER en “ONE B
Door: Twan Robbeson
Blijf op de hoogte en volg Twan en Carolien
02 Augustus 2019 | Nepal, Kathmandu
Je hebt slechte wegen…, hele slechte wegen… en afschuwelijke wegen. Over die laatste hotsen en klotsen we naar Takam. We hoopten dat het een ‘ommetje van een 10 uur’ zou worden maar dat gaan we niet redden. Net als we denken zo aan te komen bij Takam dwingt een ‘landslide’ ons tot nog een omweg van bijna 45 minuten. Maar we zijn er!
“Welcome to the leader of the surgical eye camp and his family”. Voordat we het weten zitten Carolien en ik weer met een shawltje, bloemenkrans en een rood gezicht midden voor het schoolgebouw met voor ons een 250 kinderen in blauwe schooluniformen die ons wat vragend aanstaren en luisteren naar wat het hoofd van de school te vertellen heeft. Het schijnt in het Engels te zijn maar ook dat is voor ons nauwelijks te volgen; “computers, thank you, more computers, gratefull, warm welcome ceremony” het zijn wat woorden die we gelukkig kunnen opvangen. Er klinkt een luid applaus. Dan schijnt het mijn beurt te zijn. Ik vertel dat het mooi is om terug te zijn in Takam na 8 maanden en dat we computers bij ons hebben maar dat er nog meer computers voor ze staan.
Mede dankzij de KSE overhandigen we de twee computers die we bij hebben. Gejuich en applaus klinkt.
“Say cheese”….!!! 250 lachende gezichtjes gaan met ons op de foto.
Carolien installeert een van de computers. Gelukkig hebben ze vanaf dit jaar ook elektriciteit in Takam. Er wordt een korte uitleg gegeven en wat email adressen uitgewisseld.
Eigenlijk zouden we nog graag wat langer blijven in Takam maar we weten ook dat -als het gaat regenen- we dan hier ‘vastzitten’. De terugweg naar Beni wordt dan onbegaanbaar. Dus geen optie. We nemen afscheid. Benieuwd wanneer we er weer terugkomen.
Voor we richting Beni draaien rijden we nog even langs het door ons ‘volunteerteam’ in november geschilderde schooltje. Het ziet er nog steeds fraai uit.
Met 2 Nepalese medereizigers achterin de jeep zetten we koers richting Beni wat we gelukkig nog net voor de zonsondergang bereiken.
We checken in bij het enige hotelletje in de stad. Als je er een keer geweest bent vergeet je het nooit meer! De kleuren van de muren, de geur, de nep-cola en de bedden van steen met het dunne matrasje, wist niet dat ze ook hier hunnebedden hadden.
Dit schrijvende buldert met veel geraas achter me de Kaligandiki rivier. Het is 12 uur in de middag en eigenlijk hadden we nu onderweg moeten zijn naar Kagbeni (mustang). Dat waren we ook vanaf 7 uur vanochtend tot we vast zijn komen te zitten met onze jeep in de modder. Zeg maar ongeveer tot onze oksels. Na ongeveer anderhalf uur ‘moddervechten’ waren we er -met hulp van 5 Nepalezen- weer uit maar bleek ook dat de ‘gear’ van onze fourwheel niet goed functioneert. Dan maar even terug richting Beni waar we nu wachten op een andere jeep die ons hopelijk vandaag nog wel ‘door de modder gaat trekken’.
“One beer two glass please”. De zon schijnt, de rivier buldert stevig verder...
PS: dank voor de lieve en leuke reacties die we mochten ontvangen op ons eerste verslag!!
“Welcome to the leader of the surgical eye camp and his family”. Voordat we het weten zitten Carolien en ik weer met een shawltje, bloemenkrans en een rood gezicht midden voor het schoolgebouw met voor ons een 250 kinderen in blauwe schooluniformen die ons wat vragend aanstaren en luisteren naar wat het hoofd van de school te vertellen heeft. Het schijnt in het Engels te zijn maar ook dat is voor ons nauwelijks te volgen; “computers, thank you, more computers, gratefull, warm welcome ceremony” het zijn wat woorden die we gelukkig kunnen opvangen. Er klinkt een luid applaus. Dan schijnt het mijn beurt te zijn. Ik vertel dat het mooi is om terug te zijn in Takam na 8 maanden en dat we computers bij ons hebben maar dat er nog meer computers voor ze staan.
Mede dankzij de KSE overhandigen we de twee computers die we bij hebben. Gejuich en applaus klinkt.
“Say cheese”….!!! 250 lachende gezichtjes gaan met ons op de foto.
Carolien installeert een van de computers. Gelukkig hebben ze vanaf dit jaar ook elektriciteit in Takam. Er wordt een korte uitleg gegeven en wat email adressen uitgewisseld.
Eigenlijk zouden we nog graag wat langer blijven in Takam maar we weten ook dat -als het gaat regenen- we dan hier ‘vastzitten’. De terugweg naar Beni wordt dan onbegaanbaar. Dus geen optie. We nemen afscheid. Benieuwd wanneer we er weer terugkomen.
Voor we richting Beni draaien rijden we nog even langs het door ons ‘volunteerteam’ in november geschilderde schooltje. Het ziet er nog steeds fraai uit.
Met 2 Nepalese medereizigers achterin de jeep zetten we koers richting Beni wat we gelukkig nog net voor de zonsondergang bereiken.
We checken in bij het enige hotelletje in de stad. Als je er een keer geweest bent vergeet je het nooit meer! De kleuren van de muren, de geur, de nep-cola en de bedden van steen met het dunne matrasje, wist niet dat ze ook hier hunnebedden hadden.
Dit schrijvende buldert met veel geraas achter me de Kaligandiki rivier. Het is 12 uur in de middag en eigenlijk hadden we nu onderweg moeten zijn naar Kagbeni (mustang). Dat waren we ook vanaf 7 uur vanochtend tot we vast zijn komen te zitten met onze jeep in de modder. Zeg maar ongeveer tot onze oksels. Na ongeveer anderhalf uur ‘moddervechten’ waren we er -met hulp van 5 Nepalezen- weer uit maar bleek ook dat de ‘gear’ van onze fourwheel niet goed functioneert. Dan maar even terug richting Beni waar we nu wachten op een andere jeep die ons hopelijk vandaag nog wel ‘door de modder gaat trekken’.
“One beer two glass please”. De zon schijnt, de rivier buldert stevig verder...
PS: dank voor de lieve en leuke reacties die we mochten ontvangen op ons eerste verslag!!
-
02 Augustus 2019 - 06:39
Francien Vermunt:
Ik kan alleen maar zeggen dat ik ontzettend veel bewondering heb voor jullie beide.
Tevens vind ik het ontroerend om te zien wat jullie bijdrage voor een betere wereld
Groetjes Francien
-
02 Augustus 2019 - 09:21
Angelique Heijden:
Ha mudfighters.....
Hopelijk is het gelukt om vervangend vervoer te regelen en kunnen jullie de reis voortzetten. Wat mooi om te horen dat de smurvenverf er nog goed uitziet!
Takam zal voor altijd een bijzondere plaats in jullie hart behouden, zeker in mijn hart. Daarom ben ik ervan overtuigd dat ik we’ll meet again kan schrijven! Op naar Loo Manthang! Veilige reis verder -
02 Augustus 2019 - 09:59
Leo Dekkers:
De ontvangst was weer overweldigend zien we
Verbazingwekkend dat de verf nog steeds op de muren van de school zit.
Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat de wegen nog slechter zijn het was al niks.
Hopelijk is er snel een andere jeep voor jullie zodat jullie weer verder kunnen
-
02 Augustus 2019 - 10:25
Ingrid Van Der Smissen:
Wat zou de wereld een stuk mooier zijn als er meer mensen zoals jullie zouden zijn. Wat een kanjers zijn jullie. En als je dan nog leest onder welke omstandigheden voel ik me bijna schuldig op mijn luchtbedje in de Spaanse zon. Maar gelukkig gaat mijn wederhelft dit in oktober voor ons beiden goedmaken wanneer ook hij zich weer als volunteer met jullie richting Mustang begeeft. Pas goed op jezelf en geniet! Liefs, Ingrid -
02 Augustus 2019 - 10:44
Herbert:
Dag lieve Carolien en beste Twan,
Wat leuk dat allemaal te lezen: de hele Takam experence gaat weer door mijn hoofd. Je ziet het allemaal weer voor je. Veel dank voor de lieve verjaardags kaart die Elly vasthield tot vandaag. Goede reis en behouden aankomst in Mustang.(en weer terug!) -
02 Augustus 2019 - 13:00
Mart Van Der Smissen:
Wat geweldig om die mooie lieve snoetjes weer te zien op het schoolplein. Er is met de pc's die jullie nu hebben afgegeven en degene die nog gaan komen weer iets moois gedaan voor het toekomstperspectief van de Takam kinderen.
Bij het zien van de foto van de geschilderde school, gaat mijn dank vooral uit naar iedereen die hier daadwerkelijk destijds met de kwast, roller of doek in de hand een bijdrage aan geleverd heeft. De door mij opgelegde werkdruk onder zeer zonnige omstandigheden was aanzienlijk ;-) ;-) maar de kwaliteit van de verrichtte arbeid is daardoor van een hoge standaard geweest, gelet op hoe alles er nog steeds uitziet ;-);-)
Twan en Carolien een voorspoedige reis en behouden aankomst in Mustang en terugkomst in NL gewenst. -
02 Augustus 2019 - 13:08
Vincent Wiegerinck:
we volgen met spanning jullie avontuur!
Hartelijke groet,
Vincent en Nelleke -
02 Augustus 2019 - 17:45
Jacqueline:
Gelukkig, de verf zit nog goed op de muren van het schooltje. Heb er vaak aan moeten denken: het zal toch niet zo zijn dat al ons werk na een eerste regenseizoen voor niks is geweest...het bewijs zien we nu op de foto, dank daarvoor! En op de foto met de schoolkinderen meen ik onze fanatieke voetballer te herkennen!
Hoop dat de reis verder zonder al te veel oponthoud zal verlopen, groet -
06 Augustus 2019 - 08:31
Erwin Duivenvoorden:
Wat gaaf dat jullie daar weer zijn geweest. Mooie ontvangst ook weer. Als ik er weer aan terug denk, krijg ik het weer warm en koud tegelijk. Wat was dat een onvergetelijke belevenis voor ons allen. Ik ben ook wel blij dat we niet voor niets aan het schilderen zijn geweest. Het zit er nog steeds mooi op.
Succes met moddervechten. Groet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
