EAGLE HUNTER, IN DE YURT EN COWBOYS
Blijf op de hoogte en volg Twan en Carolien
28 Juli 2012 | Kyrgizië, Naryn
De afgelopen dagen hebben we door Kyrgyzstan gereisd. Een land vol afwisseling voor wat betreft het landschap, de ontwikkeling en het weer!!
Vanuit Bishkek zijn we naar het zuidwesten gereisd richting Issue Kul meer. Het tweede grootste meer ter wereld (na het Titicacameer in Peru) op deze hoogte.
De eerste nacht overnachten we in Karakol. De plaats Karakol is met name hier in het land bekend als plaats waar de Russen in de ‘koude oorlog’ en daarvoor hun torpedo’s testen. Enkele plaatsten in de buurt zijn nog steeds verboden terrein voor buitenlanders.
Verder ligt hier Przewalski begraven. De Russische ontdekkingsreiziger en naamgever aan het Przewalskipaard.
Als we de noordkant van het meer rijden kijken we enigszins verbaasd op. Het lijken hier wel badplaatsen. Het blijkt een soort “Zeeuwse kust” voor Kazachen, Russen en Kyrgysiers zelf te zijn. Wij reizen verder langs de zuidkant van het meer.
De lunch hebben we bij de ‘laatste der Mohikanen’ waar het om ‘eagle hunting’ gaat. Vroeger waren dit soort van jagers met hun adelaars in deze bergachtige gebieden een alledaags verschijnsel. Nu zijn er nog maar enkele families over die jagen met deze giganten. De zoon des huizes waar we lunchen heeft het overgenomen van zijn vader. Die was een zeer erkende eagle hunter. Vader is echter gestorven. Foto’s en relikwieën van vader en grootvader herinneren aan betere tijden.
Onze gastheer gaat volgens de traditie nog steeds in de jachttijd met paard en adelaar richting de bergen om daar op vossen of ander kleiner wild te jagen. De afgelopen winter was goed en ving hij maar liefst 7 vossen.
Dinsdag, woensdag en donderdag brengen we door in yurts, de grote tenten waarin de nomaden in de zomer in de valleien leven en van waaruit ze hun kuddes schapen, koeien en paarden hoeden. We zitten ver van de ‘bewoonde’ wereld. Hier is alles anders. De yurts hebben weinig comfort. Zeg maar gerust geen! Ze zijn opgebouwd uit diverse lagen vilt die op de basis van het houten frame worden aangebracht. Het is allemaal knoopwerk. Een spijker komt er niet aan te pas. De tent dient als verblijfsruimte, slaapruimte en keuken. De yurt die wij krijgen toegewezen is alleen om te slapen.
We kennen de yurts nog van onze reis naar Mongolië. Toch blijft het speciaal om zo’n 2-3 dagen in de leefomgeving van deze ‘nomads’ door te brengen. Men leeft met de natuur en met het daglicht. We brengen 2 nachten door aan het Son Kul meer dat centraal hier in Kyrgyzstan ligt. Het meer ligt -bij helder weer- rondom besneeuwde bergtoppen. Daar zien we weinig van. Het is koud, regent veel, hagelt zelfs en we zien meer regenbogen in 3 dagen dan in een jaar bij ons. Gelukkig wordt in de avond een kachel met mest ontstoken en is het warm bij het inslapen. Het leven is eenvoudig. In de ochtend wordt het hout gehakt, thee gezet, geit geslacht en de kudde richting heuvels gebracht. Wij slapen bij een zeer gastvrij gezin waarvan de man ergens ander de oogst aan het binnenhalen is. Bijzonder zijn de rijkunsten van de vaak al jonge kinderen op hun paarden. Het is hier het vervoermiddel. Als echt cowboys houden ze de kuddes bij elkaar. Hun echte rijkunsten krijgen we te zien als er op een open plaats een spel wordt gespeeld. De romp van een juist daarvoor geslachte geit moet op een deken worden gedropt. Twee teams spelen tegen elkaar en pakken voortdurend de geit (of beter gezegd wat er van over is) van elkaar af. Niemand wil verliezen! Het duurt zeker een uur voor het een van de teams lukt de romp op de deken te gooien. Het spel is ten einde en de geit wordt verder geslacht. Carolien slaat een ritje op een van de paarden niet af.
Het zal wel duidelijk zijn wat we als diner hadden, inderdaad geitenvlees.
Vanuit Bishkek zijn we naar het zuidwesten gereisd richting Issue Kul meer. Het tweede grootste meer ter wereld (na het Titicacameer in Peru) op deze hoogte.
De eerste nacht overnachten we in Karakol. De plaats Karakol is met name hier in het land bekend als plaats waar de Russen in de ‘koude oorlog’ en daarvoor hun torpedo’s testen. Enkele plaatsten in de buurt zijn nog steeds verboden terrein voor buitenlanders.
Verder ligt hier Przewalski begraven. De Russische ontdekkingsreiziger en naamgever aan het Przewalskipaard.
Als we de noordkant van het meer rijden kijken we enigszins verbaasd op. Het lijken hier wel badplaatsen. Het blijkt een soort “Zeeuwse kust” voor Kazachen, Russen en Kyrgysiers zelf te zijn. Wij reizen verder langs de zuidkant van het meer.
De lunch hebben we bij de ‘laatste der Mohikanen’ waar het om ‘eagle hunting’ gaat. Vroeger waren dit soort van jagers met hun adelaars in deze bergachtige gebieden een alledaags verschijnsel. Nu zijn er nog maar enkele families over die jagen met deze giganten. De zoon des huizes waar we lunchen heeft het overgenomen van zijn vader. Die was een zeer erkende eagle hunter. Vader is echter gestorven. Foto’s en relikwieën van vader en grootvader herinneren aan betere tijden.
Onze gastheer gaat volgens de traditie nog steeds in de jachttijd met paard en adelaar richting de bergen om daar op vossen of ander kleiner wild te jagen. De afgelopen winter was goed en ving hij maar liefst 7 vossen.
Dinsdag, woensdag en donderdag brengen we door in yurts, de grote tenten waarin de nomaden in de zomer in de valleien leven en van waaruit ze hun kuddes schapen, koeien en paarden hoeden. We zitten ver van de ‘bewoonde’ wereld. Hier is alles anders. De yurts hebben weinig comfort. Zeg maar gerust geen! Ze zijn opgebouwd uit diverse lagen vilt die op de basis van het houten frame worden aangebracht. Het is allemaal knoopwerk. Een spijker komt er niet aan te pas. De tent dient als verblijfsruimte, slaapruimte en keuken. De yurt die wij krijgen toegewezen is alleen om te slapen.
We kennen de yurts nog van onze reis naar Mongolië. Toch blijft het speciaal om zo’n 2-3 dagen in de leefomgeving van deze ‘nomads’ door te brengen. Men leeft met de natuur en met het daglicht. We brengen 2 nachten door aan het Son Kul meer dat centraal hier in Kyrgyzstan ligt. Het meer ligt -bij helder weer- rondom besneeuwde bergtoppen. Daar zien we weinig van. Het is koud, regent veel, hagelt zelfs en we zien meer regenbogen in 3 dagen dan in een jaar bij ons. Gelukkig wordt in de avond een kachel met mest ontstoken en is het warm bij het inslapen. Het leven is eenvoudig. In de ochtend wordt het hout gehakt, thee gezet, geit geslacht en de kudde richting heuvels gebracht. Wij slapen bij een zeer gastvrij gezin waarvan de man ergens ander de oogst aan het binnenhalen is. Bijzonder zijn de rijkunsten van de vaak al jonge kinderen op hun paarden. Het is hier het vervoermiddel. Als echt cowboys houden ze de kuddes bij elkaar. Hun echte rijkunsten krijgen we te zien als er op een open plaats een spel wordt gespeeld. De romp van een juist daarvoor geslachte geit moet op een deken worden gedropt. Twee teams spelen tegen elkaar en pakken voortdurend de geit (of beter gezegd wat er van over is) van elkaar af. Niemand wil verliezen! Het duurt zeker een uur voor het een van de teams lukt de romp op de deken te gooien. Het spel is ten einde en de geit wordt verder geslacht. Carolien slaat een ritje op een van de paarden niet af.
Het zal wel duidelijk zijn wat we als diner hadden, inderdaad geitenvlees.
-
28 Juli 2012 - 19:34
Annie:
je bent zeker al gewend aan de geur van het platteland want de kachel met mest gestookt zal wel landelijk ruiken !! mooi verslag en mooie foto's -
28 Juli 2012 - 21:15
Herbert:
wat een machtig mooie reis!! Elly en ik lezen al jullie verslagen. Sate kambing is onze favoriete sate: die van jullie zal wel anders smaken. Goede reis!! -
29 Juli 2012 - 11:00
Ha Twan En Carolien:
Weer een heel mooi verslag en prachtige foto's! Goede en veilige reis nog verder. We wachten weer op het volgende verslag. Groeten, Vincent & Nelleke -
30 Juli 2012 - 08:58
Marjo:
Wat een avonturen weer! En erg mooie foto's. Voor over heeeeel veel jaar een mooie aanrader voor ons. Voorlopig houden we het bij de zwembaden en speeltuintjes, ook leuk! -
30 Juli 2012 - 10:05
Henk Pinckers:
Wat een geweldige sfeerbeschrijvingen en foto's, het doet vanuit een winderig, nat Nederland bijna onwerkelijk aan.
Stoer dat Carolien op zo'n paard gaat rijden, maar ja , zo ken ik haar ook! Veel plezier en bedankt voor het delen van zoveel moois! Groetjes, Henk Pinckers. -
31 Juli 2012 - 21:57
Egidius-Irma:
Opnieuw onwezelijke schoonheid met alleen maar blije gezichten. Heerlijk om daar bij te zijn en alvast een beetje met ons te delen. -
31 Juli 2012 - 22:41
Twanencarolien.waarbenjij .nu:
Ik geniet van jullie verslagen met bijbehorende foto,s. Ben eigenlijk wel een beetje jaloers op jullie, het is een fantastisch mooi avontuur, wat jullie ondernemen is echt de voor de meesten een onbekende wereld verkennen.
Geniet van jullie reis en kom goed thuis.
Jan en Marga
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
