DOUANE, “BAD MEDICINE” EN AFGHANISTAN IN ZICHT
Door: Twan en Carolien
Blijf op de hoogte en volg Twan en Carolien
15 Juli 2012 | Tajikistan, Doesjanbe
Zoals we in ons laatste bericht al schreven zijn we vrijdag onderweg gegaan naar Tajikistan. Wel hebben we eerst nog genoten van een fantastisch mooi aangelicht Moskeecomplex in Samarkand (zie foto). Tajikistan is een land wat voor meer dan 70% uit gebergte hoger dan 2000 meter bestaat, 8 miljoen inwoners heeft en direct grenst aan Afghanistan, China, Kyrgyzstan en Oezbekistan. Je komt Tajikistan ook niet zomaar in (of niet zomaar Oezbekistan uit….) enfin we zijn om 05.00 uur in de ochtend vetrokken en na circa 8 uur rijden bereiken we een van de twee grensovergangen tussen Oezbekistan en Tajikistan die open zijn. Er was er ook een dichterbij op 40 kilometer van Samarkand maar die is vanwege onderlinge strubbelingen 2 jaar geleden gesloten, dat houdt in een 500 kilometer omrijden (immers ook directe vluchten tussen de 2 landen zijn er niet). Bij de grens nemen we afscheid van onze gids. Dan richting douane… allereerst maar ‘even’ uitchecken in Oezbekistan (tenminste dat denken we). Met onze backpacks lopen we eerst een 400 meter (neutrale zone) richting het eerste hokje. Hier staat een grote groep vrouwen, die ook de grens over wil, zich met zijn allen door een deurtje te wurmen. Met zo’n ruim 50 graden Celsius komen we niet echt vooruit. Echter het woordje ‘tourist’ heeft een wonderbaarlijk effect; iedereen gaat opzij. Dan begint voor ons het wachten. Na zo’n 20 minuten en 4 formulieren verder komen wij bij de Oezbeekse douane. Nou dat zal niet zolang duren nemen we aan. We gaan er immers het land uit! Verkeerd gedacht! Onze Oezbeekse ‘vriend’ laat mij werkelijk alles uitpakken en begint dan ook nog alle (700!!) foto’s te bekijken. Na een half uur zijn we nog geen meter verder. Carolien staat bij de vrouwenafdeling maar daar is het hetzelfde. Ze gefouilleerd en wordt gevraagd welke medicijnen ze bij heeft. Hoewel ze Finimal niet op hun lijst van toegestane medicijnen kunnen vinden, laten ze het erbij.
Ruim een 30 minuten later mag Carolien verder. Ik heb mijn paspoort echter nog niet want er zijn ‘bad medicine’ gevonden. Een hoop discussie bij mijn douane ’vrienden’ volgt maar ik kan nog steeds niet door. Weer een 15 minuten wachten zonder dat er iets gebeurt. Dan plots volgt een “sorry” komt mijn paspoort en kunnen we verder….tenminste als er iemand bij het stempelhokje is….laat die nou net met middagpauze zijn….20 minuten later toch het stempeltje…na nog een volgende stop is de volgende horde een neutrale zone van een kilometer lopen… Dat was dan Oezbekistan. We worden van links naar rechts gestuurd maar wel met een vriendelijk “Welcome in Tajikistan” begroet. Weer formulieren, weer controle, volgende post weer stempeltje, dan een hokje waar iemand meteen een temperatuurmeter tegen je hoofd houdt…nou die was intussen aardig opgelopen. Enfin 2,5 uur later stappen we Tajikistan binnen. Begin van de avond zijn we in Dushanbe gearriveerd. De volgende dag (zaterdag) is een echte reisdag; veel in de auto, kilometers maken om daar te komen waar we naartoe willen de Pamir Highway…de hele dag rijden we door een soms heel aantrekkelijk dan weer heel saai landschap (zie foto’s). Uiteindelijk passeren we een bergpas van 3260 meter en bereiken na 10 uur rijden onze slaapplaats Kalai Humb. Dit gehucht ligt aan de Panj rivier. We slapen deze nacht bij de plaatselijke bevolking in huis. Als we voor het huisje staan zijn we (gescheiden door een rivier) op een 200 meter van Afghanistan (zie foto!). Dagelijks passeren hier tientallen inwoners van beide landen de grenzen zonder geweld zonder vijandigheid. Wij mogen de brug echter niet over en dat is misschien maar weer verstandig ook. Zondag: vandaag rijden we richting Khorog! We volgen de hele dag nog de Panj rivier met aan de andere kant nog steeds Afghanistan. Het verschil tussen Tajikistan en Afghanistan is groot. Daar waar de huizen in Tajikistan al een westers uiterlijk hebben, zie je aan de Afghaanse kant van de rivier tegen de bergwand lemen hutten met kleine raampjes zonder kozijnen. Op de bergpaden lopen de Afghanen in lange gewaden met hun muilezels en bepakkingen. Helaas zijn wij een dag te laat voor de wekelijkse Afghaanse markt op een van de grensovergangen.
Een waarschuwingsbord vertelt ons dat in de rivierbeddingen nog landmijnen kunnen liggen. Dus we blijven even braaf in de jeep.
Later in de middag arriveren we in Khorog. Nog altijd ruim 400 kilometer verwijderd van Murghab (Pamir Highway) waar we de komende dagen heen reizen. Vannacht slapen we opnieuw bij locals. Misschien neem ik vandaag toch maar een Wodka met zout…
Ruim een 30 minuten later mag Carolien verder. Ik heb mijn paspoort echter nog niet want er zijn ‘bad medicine’ gevonden. Een hoop discussie bij mijn douane ’vrienden’ volgt maar ik kan nog steeds niet door. Weer een 15 minuten wachten zonder dat er iets gebeurt. Dan plots volgt een “sorry” komt mijn paspoort en kunnen we verder….tenminste als er iemand bij het stempelhokje is….laat die nou net met middagpauze zijn….20 minuten later toch het stempeltje…na nog een volgende stop is de volgende horde een neutrale zone van een kilometer lopen… Dat was dan Oezbekistan. We worden van links naar rechts gestuurd maar wel met een vriendelijk “Welcome in Tajikistan” begroet. Weer formulieren, weer controle, volgende post weer stempeltje, dan een hokje waar iemand meteen een temperatuurmeter tegen je hoofd houdt…nou die was intussen aardig opgelopen. Enfin 2,5 uur later stappen we Tajikistan binnen. Begin van de avond zijn we in Dushanbe gearriveerd. De volgende dag (zaterdag) is een echte reisdag; veel in de auto, kilometers maken om daar te komen waar we naartoe willen de Pamir Highway…de hele dag rijden we door een soms heel aantrekkelijk dan weer heel saai landschap (zie foto’s). Uiteindelijk passeren we een bergpas van 3260 meter en bereiken na 10 uur rijden onze slaapplaats Kalai Humb. Dit gehucht ligt aan de Panj rivier. We slapen deze nacht bij de plaatselijke bevolking in huis. Als we voor het huisje staan zijn we (gescheiden door een rivier) op een 200 meter van Afghanistan (zie foto!). Dagelijks passeren hier tientallen inwoners van beide landen de grenzen zonder geweld zonder vijandigheid. Wij mogen de brug echter niet over en dat is misschien maar weer verstandig ook. Zondag: vandaag rijden we richting Khorog! We volgen de hele dag nog de Panj rivier met aan de andere kant nog steeds Afghanistan. Het verschil tussen Tajikistan en Afghanistan is groot. Daar waar de huizen in Tajikistan al een westers uiterlijk hebben, zie je aan de Afghaanse kant van de rivier tegen de bergwand lemen hutten met kleine raampjes zonder kozijnen. Op de bergpaden lopen de Afghanen in lange gewaden met hun muilezels en bepakkingen. Helaas zijn wij een dag te laat voor de wekelijkse Afghaanse markt op een van de grensovergangen.
Een waarschuwingsbord vertelt ons dat in de rivierbeddingen nog landmijnen kunnen liggen. Dus we blijven even braaf in de jeep.
Later in de middag arriveren we in Khorog. Nog altijd ruim 400 kilometer verwijderd van Murghab (Pamir Highway) waar we de komende dagen heen reizen. Vannacht slapen we opnieuw bij locals. Misschien neem ik vandaag toch maar een Wodka met zout…
-
15 Juli 2012 - 15:03
Vincent:
Ha Twan en Carolien,
Dat is toch wat anders dan 14 dagen aan de Costa. Waarom ga je je reisverslagen niet uitgeven. Prachtige foto's ook! Veel plezier...,take care!
Vincent -
15 Juli 2012 - 15:59
Michel:
Even tussen de regels door: "oh ja er kunnen landmijnen liggen". Spannend hoor! -
16 Juli 2012 - 11:31
Herbert:
Hartstikke interessant!! Nog veel plezier en een groet van Herbert -
16 Juli 2012 - 16:59
Egidius En Irma:
het is even een dingetje die pillen,maar gelukkig zijn ze vriendelijk voor een paar touristen. dan ook nog even een hoogte verschil overbruggen,jullie zijn echt kanjers hoor.prachtige foto's.nog veel plezier. -
16 Juli 2012 - 17:40
Annie:
Prachtige foto's!
wachttijden aan de grens vallen mee!!
-
16 Juli 2012 - 20:19
Monique Bartels:
Wederom een erg gave reis zo te lezen en te zien op de foto's! Erg leuk om te lezen! -
17 Juli 2012 - 07:56
Jan En Jean:
geweldige reis en mooie foto's twan ben je weer gezond groetjes -
18 Juli 2012 - 10:02
AJAM:
Gaaf om te zien en te horen, wat steekt de wereld raar in elkaar mooie foto van de dame
Gr. Ajam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
