DE NACHTMARKT, EEN BEESTENBOEL EN OVERVERHITTING

Zaterdagavond zijn we naar de avondmarkt in Kashgar geweest. Hoewel het niet meer te vergelijken is met 12 jaar geleden blijft het een exotische belevenis. De nachtmarkt is eigenlijk een ‘foodmarket’. Talloze stalletjes presenteren de meest verschillende gerechten. Een man draait de geitenkoppen nog eens in de saus, een ander is bezig om verse noodels te draaien uit een grote bak met deeg. Grote rookwolken stijgen op uit de dampende stoommanden en een sterke kruidengeur komt van de roosters waarop de kebabs worden verhit. De zon is net onder gegaan en dat zorgt voor een drukte van belang bij de stalletjes. Het is hier immers, voor de hier wonende islamieten, ramadan. En dus mag men pas na zonsondergang eten. En hoewel het er vers uitziet en we diverse keren worden uitgenodigd slaan we deze keer even over. We zijn nog net op tijd in het hotel om een van de louter Chinese zenders die de televisie rijk is nog even een stukje herhaling van de opening van de Olympische Spelen in Londen te zien.
Zondag is ‘sunday’market in Kashgar, iets waar de stad al eeuwenlang bekend om is, Maar de afgelopen 5 jaar is het zo veranderd dat er eigenlijk weinig ambachtelijks meer van over is. Carolien en ik besluiten rond 07.00 uur richting de beestenmarkt te gaan. Het is –zover we hoorden- de afgelopen jaren 6x verplaatst en niet meer in de stad maar een 16 kilometer daarbuiten. Ook onze taxichauffeur kan het maar niet vinden. Na een uur zoeken en zijn we er dan toch. Hier komen we voor het eerst wat toeristen tegen. Wat Nieuw Zeelanders, een groepje Fransen en enkele Spanjaarden (die we al eerder zijn tegengekomen in Kyrgyzstan). Het is rustig wanneer we aankomen maar dat verandert snel. Met ezelskarren, mini vrachtwagens, busjes, brommers en te voet worden de duizenden geiten, honderden koeien en tientallen yaks en ezels op de markt gebracht. Wat een beestenboel! Voor het een uur of tien is is de markt bomvol en wordt er ‘hard’ onderhandeld over de prijs van het schaap, de geit of de koe naar keuze. Jong en oud bemoeit zich ermee. Handen klappen tegen elkaar. Het lijkt hard te gaan tot bijna een ruzie toe, maar dat is het spel. Wanneer we rond de middag richting het centrum van Kashgar terug gaan zien we ook de eerste mannen met hun aanwinst op de brommer met laadbak richting huis gaan.
De normale zondagsmarkt is meer in de buurt van het centrum. Je kunt deze het beste vergelijken met de jaarmarkt bij ons maar dan een keer of 20 zo groot. Alles wat je nodig hebt van schoenen tot panty’s en koelkasten tot reservebanden is er te koop. Je kunt er over de koppen lopen en met een 40 graden celcius hebben we het na een uur wel gezien. Het wordt tijd onze spullen te pakken voor onze volgende bestemming Turpan. Het is hier opletten geblazen want ondanks dat Kashgartijd hetzelfde is als Kyrgyzstan zijn alle officiele tijden van bussen, vliegtuigen en openingstijden Beijingtijd en dat is 2 uur later (!) dan de klok aanwijst in Kashgar.
Southern China vliegt ons naar Umriqi. Wie hier nog kamelen verwacht in deze woestijnstad komt bedrogen uit. De stad telt 2,5 miljoen inwoners. Ze hebben hier volgens ons het led licht uitgevonden want werkelijk iedere lantaarnpaal is voorzien van led. Een grote bonte kermis. Verder veel hoogbouw en nieuwe afschuwelijke kitsche Chinese architectuur.
Turpan bereiken (ondanks dat het hier slechts 200 kilometer vandaan is) blijkt vanuit deze miljoenenstad moeilijker dan ingeschat en we zijn bijna een halve dag bezig met informeren, taxi’s in en uit te stappen en zaken proberen te regelen. Als we denken dat alles voor elkaar is wachten we uiteindelijk meer dan 2 uur op een Chinees kantoor op een derde verdieping. Pfffffff echt vrolijk word je niet van die Chinese organisatietalenten. Maar ook dat hoort bij het reizen. Eindelijk…..om 16.00 uur lokale tijd vertrekken we richting deze woestijnplaats. We hebben besloten om niet naar Turpan zelf te gaan maar een nabijgelegen klein dorpje. We arriveren er laat in de avond. Het lijkt of we in een warme heteluchtoven terecht zijn gekomen, het kan nog zomaar 35 graden zijn. We slapen bij lokale bevolking en dat is dus buiten(!) Maar ook dat is nauwelijks te doen met deze hitte. We zijn blij als we een paar druppels regen voelen maar dat is maar van korte duur. Als we na een onrustige nacht vol activiteiten wakker worden en met onze gastfamilie ontbijten is het al meteen weer ontzettend warm, onhoudbaar eigenlijk. Als we het stadje inlopen zijn we al snel oververhit en besluiten we het schema aan te passen. Nu is het 9 uur maar om 12 uur moet het hier helemaal niet meer te doen zijn. Het Chinese Death Valley zeggen ze hier en dat is het minimaal. Omdat het ook minder is dan we verwachten besluiten wat sneller dat te bekijken wat we willen zien, zodat we vanavond meer noordelijker en koeler kunnen slapen. De 3 weken reizen op onze manier door deze landen heeft toch een beetje zijn tol geeist en maandag a.s. is weer werkdag. Morgen nemen we een rustdag in Umriqi en vliegen dan naar Beijing waar we 4 jaar geleden ook waren in onze ‘Olympic Stars’ sterrenpakken. Benieuwd hoe het er 4 jaar later is!