Halverwege Myanmar

“Happy Birthday to you!” klinkt het bij wijze van grap als we plotseling hier aan de rand van de Inle Lake in het pikkedonker zitten met alleen wat brandende kaarsjes voor onze neuzen. Het complete dorp zit zonder stroom. Iets wat wel meer voorkomt. Het gebeurde ons vanochtend ook al op het vliegveld van Mandalay. Mooie dagen waren het in Mandalay. Doordat we er eerder geweest waren hadden we nu de tijd om de stad op een andere manier te ontdekken.
Met een 2 uur durende rit in een paardenkoets sloten we af in Ava de oude hoofdstad, wat op een eiland tegenover Mandalaystad ligt.
Ook deze week vonden we het nodig om een van de fraaie tempels even onze gedachten te laten gaan naar alle bekenden van ons die met ziekte te maken hebben. Speciaal voor onze oud medereiziger Rens en Henk die voor de tweede keer het gevecht tegen leukemie is aan moeten gaan.

Wat we in Myanmar tijdens onze reis ervaren is de vooruitgang ten opzichte van enkele jaren geleden. De toenemende modernisering gaat hier op sommige plaatsen erg snel. Hier aan het Inle Meer merk je dat bijvoorbeeld goed. Nu is het nog overzichtelijk en grotendeels traditioneel maar alles duidt erop dat hier over enkele jaren de eerste backpackers “hotspot” gaat ontstaan; je ziet het aan de nieuwe eettentjes die er de afgelopen jaar zijn bijgekomen, de talrijke kleine dagtour operators en de hotels die zijn bijgebouwd. Ook is er een soort van eerste mini-markt (zeg maar kleine supermarkt). We komen de ontwikkelingen gedurende onze reis op allerlei gebied tegen. Wifi gaat hard. In Mandalay bijvoorbeeld wonen nu 1,3 miljoen mensen waarvan 1/3 chinezen en zijn 600.000 brommers. De fiets is nu verleden tijd en iedereen lijkt een mobile te hebben van chauffeur tot monnik. Benieuwd wat er eind maart gaat gebeuren wanneer hier verwacht wordt dat de nieuwe regering zal aantreden. Aung San Suu Kyi kan ondanks haar grote overwinning geen president worden, maar de verwachting is (het volk eist dat) dat zij wel van grote invloed gaat zijn. “Meer democratie, goed onderwijs en betere gezondheidszorg.” We horen het continue. Dat zou ook goed zijn! Maar of Birma dat gaat lukken? Dachten ze dat in Egypte ook niet? Hier leven 160 etnische minderheden!

Maar wat wij vooral ervaren iedere dag is dat het een fantastisch land is om te bereizen. Vooral de vriendelijkheid van de mensen, de schoonheid van de natuur, de ongereptheid (vooral als je net van de toeristische paden afgaat) het is er allemaal nog steeds. Mochten we 1 tip geven; wil je het Birma nog in optimale schoonheid beleven? ga dan snel!

We zitten hier nu buiten aan een ontbijtje (fruit, yoghurt, eitje en toast) terwijl het zonnetje op ons gezicht schijnt. Het is 07.00 uur en een 15 graden. Blij zijn we met de zon want gisteren toen we hier aankwamen regende het nog pijpenstelen. Toen het wat later opklaarde hebben we een fietstochtje gemaakt in en rond het dorp en kwamen we zomaar wat mooie tempeltjes tegen.
Direct gaan we de wandelschoenen aantrekken en op zoek naar de Pa-O. We trekken met onze gids in de heuvels in rond het Inle meer. Een voettocht van een dag omhoog en omlaag. Iets wat niet (standaard) in onze eigen groepsreizen zit maar de moeite waard is. Morgen gaan we een nieuwe locatie en de wijze van om er te komen als eerste buitenlanders uittesten.
We gaan zuidelijk van het Inle meer maar het plan is om dat afwisselend met trein en fiets te gaan doen. Immers de trein rijdt zo langzaam dat je eenvoudig met fiets en al weer kunt instappen. Dus soms een stuk per fiets dan weer met de trein. Dit is op deze wijze nog niet eerder gedaan. We gaan het beleven.