Deel 9 - Bagan

33 graden wijst de thermometer aan als ik in de arrivalhal van Bagan Airport loop. Het is zondagmiddag 17.05 uur en ik ben net geland via een korte vlucht vanaf het Inle Lake. Carolien moet daar nog even wachten op een vlucht die haar via Yangoon en Bangkok terugbrengt naar Nederland. Ik ga nog even een paar dagen Bagan bekijken en wat nieuwe locaties scannen voor PITreizen. Maar wat een hitte zeg. Overdag schijnt het hier op te lopen tot een 44 graden en meer.
Wat een geluk de eerste dag heb ik een vrije dag staan. Even geen programma, geen gids.
Tsjonge jonge handig zoiets, ze verhuren bij het hotel zowel e-bikes als e-scooters. Wat anders dan de mountainbikes op weg naar Loikaw! Ik draai aan de hendel en scheur weg op de e-scooter richting de markt van Nau Schwe. Daar is het al een drukte van belang. Want dit is de belangrijkste markt van de regio. Uit het hele buitengebied komt men hier om de spullen te kopen en verkopen. In tegenstelling tot bij ons is de markt hier verdeeld in allerlei producten; vis, vlees, kleding, eten, fruit, groenten, bloemen en zelfs wat souvenirs, het staat of beter gezegd zit allemaal bij elkaar. Ik loop langs de buitenkanten van de markt. Hier zie je vaak het meest bijzondere. Hier zitten ook de mensen van het platteland met hun producten alleen beschut tussen bomen of achter een muurtje. Gewoon op de grond op een matje en de schamele producten voor hun uitgestalt en proberen deze aan de man te brengen. Het overdekte gedeelte -gemaakt uit bamboestokken, doeken, papier etc.- is voor de verkopers die er iedere dag zijn. Hier is het doorheen worstelen tussen de banaantenten, de kledingverkopers, pottenhandelaren en vrouwen die je een longi –typisch kledingstuk voor mannen- willen aantrekken. Nou voor mij geen longi!
Warm, warm, warm…voor ik vertrek neem ik nog even een douche. Na een paar uur pauze te hebben genomen vervolg ik mijn e-scooter tocht nu naar plateau van de talloze pagodes en tempels. Dit is onvergelijkbaar met andere plaatsen op de wereld. Ondanks dat ik er al meerdere keren ben geweest is er steeds weer opnieuw wat te ontdekken. Er staan meer dan 4000 tempels en pagodes en de meeste toeristen doen in een dag de 6 bekendste. Ik pak een pad wat lijkt afgesloten te zijn maar ook weer niet. De droogte heeft ervoor gezorgd dat sommige paden vol ligt met strandzand. Niet ver ik het pad weigert mijn e-scooter het. Ik zit vast in het strandzand. Dan blijkt zo’n ding verrekte zwaar. Langzaam duw ik hem uit het strandzand en probeer wat verder te rijden. Potverdorie, toch het verkeerde pad gekozen. Opnieuw hartstikke vast. Na 5 minuten duwen en trekken weer opnieuw los maar wat doe ik? Ik besluit me terug te vechten naar een beter pad wat me na 20 minuten lukt. Het is nog altijd rond de 40 graden en ik voel me 20 jaar ouder. De e-scooter rijdt weer! Linksaf, rechtsaf een smal paadje op.
‘You want coconut?’ roept een meisje uit een klein met riet bedekte hut . Goed idee! Ze slaat behendig met een kapmes de kokosnoot open en ik geniet van het verse sap. Ze is blij met het geld dat ik haar geef, hier komt normaal niemand langs. Achter de hut staan 2 kleinere pagodes. “You see” en ze wijst met haar vinger richting de tempeltjes; half vervallen, van roodsteen. Ik schiet mijn schoenen uit en loop erin. Wat een mooie pagodes zijn dit! Misschien wel de meest mooie die ik hier in Bagan heb gezien. Alles is nog volledig, authentiek. De grote pot-rood, witte budha zit op de sokkel los van alle muren centraal in de pagode omgeven door stof en spinnenwebben. Langs vier kanten komt het ondergaande zonlicht binnenvallen. Een magische plek. Via een zeer smalle stenen trapje kruip ik naar boven en voor ik het weet zit ik op de kleine pagode (nummer 347) te genieten hoe de zon langzaam zakt en de pagodes om me heen een roodkleurige glans geeft; Golden Bagan.