WELCOME TO BOTSWANA, PROBLEMEN AN DE GRENS EN SOUV
Door: Twan Robbeson
Blijf op de hoogte en volg Twan en Carolien
22 Juli 2013 | Botswana, Kasane
WELCOME TO BOTSWANA, PROBLEMEN AN DE GRENS EN SOUVENIERS KWIJT!
We besluiten al vroeg richting de grens van Botswana te vertrekken. Veel stelt het niet voor is ons medegedeeld. We gaan richting Kasane aan de Choberivier. Een gebied waar meer dan 60.000 olifanten leven. Om daar te komen moeten we door het Mudumu National Park. Het is nog vroeg en koud dus de dieren laten zich nog niet in grote getalen zien. We mogen hier maximaal 80 km per uur rijden omdat zomaar olifanten etc. kunnen oversteken. Grote borden waarschuwen ons daarvoor. Net voor half elf zien we het bordje “Lizauli traditional Village” staan wat onze interesse wekt. Ruim 20 minuten later staan we een van de volkeren van deze Caprivistrook genaamd de Bafuestam dat nog leeft volgens de oude tradities. Alles wordt uit de natuur gehaald, medicijnen tegen verkoudheid, tandpijn etc. ook de parfum, en hun jachtmethodes zijn nog steeds authentiek. Het is een kleurrijke en leuke ontmoeting die veel langer duurt dan wij hebben gepland. Dus is het plankgas naar Katima Mulilo de laatste stad voor de grens naar Botswane. We komen hier op een soort van drielandenpunt. Op 4 kilometer ligt Zambia linksaf en rechtsaf is het enkele kilometers tot aan de grens van Botswana. Namibie zijn we met een stempel eigenlijk zo uit maar dan komen we in de problemen. Er is een veterinaire controle bij de ingang van Botswana. De vrouw die er staat wil de auto controleren en ziet wat souvenirs van de Himba die volgens haar de grens niet over mogen. Er zit iets van leer aan??? Het staat ergens nergens aangegeven dat dit niet mee het land in mag wel tal van andere zaken maar die raakt ze niet eens aan of kijkt ze niet naar. Er ontstaat een hoogoplopende ruzie. We weigeren de spullen af te geven. Het gaat niet om de waarde! Het zijn slippers van de Himba’s en een kalabas die we van deze stam hebben meegenomen. Ook een onleesbaar papier uit 2011 wat ze tevoorschijn tovert en wat het zou moeten bevestigen overtuigd ons niet. Bellen dan maar met onze agent in Namibie die er ook nooit van heeft gehoord maar weinig oplossing biedt en ook onze Nederlandse agent heeft geen oplossing. Het lijkt dat we hier te maken hebben met een stuk corruptie. We besluiten om te draaien en terug te rijden naar Namibie en overwegen zelfs Botswana niet in te gaan. Als het zo moet….
De dichtstbijzijnde stad is echter een 60 kilometer terug en dat betekent dat we morgen ook Victoria Falls de grote watervallen, wat een van de hoogtepunten moet zijn, niet meer zullen halen. Er zit dus niets anders op dan de spullen achter te laten. Terug bij de grenspost kijkt onze corrupte ambtenaar enigszins triomfantelijk. Maar dat houdt snel op wanneer ik de spullen haar nog even laat zien maar ze meteen voor haar neus kapotmaak. Teleurgesteld rijden we verder. Enkele van onze leuke fysieke herinneringen zijn we kwijt (maar gelukkig hebben we de foto’s nog) en de reis gaat verder. We zijn blij als we de campsite in Kasane bereiken. Het laatste halfuur rijden we door het donker en dat is met de kans op groot overstekend wild (olifanten) niet het meest optimale. Morgen wacht ons de oversteek naar Zimbabwe waar we een bezoek gaan brengen aan een van de wereldwonderen de Vicoria Falls”.
We besluiten al vroeg richting de grens van Botswana te vertrekken. Veel stelt het niet voor is ons medegedeeld. We gaan richting Kasane aan de Choberivier. Een gebied waar meer dan 60.000 olifanten leven. Om daar te komen moeten we door het Mudumu National Park. Het is nog vroeg en koud dus de dieren laten zich nog niet in grote getalen zien. We mogen hier maximaal 80 km per uur rijden omdat zomaar olifanten etc. kunnen oversteken. Grote borden waarschuwen ons daarvoor. Net voor half elf zien we het bordje “Lizauli traditional Village” staan wat onze interesse wekt. Ruim 20 minuten later staan we een van de volkeren van deze Caprivistrook genaamd de Bafuestam dat nog leeft volgens de oude tradities. Alles wordt uit de natuur gehaald, medicijnen tegen verkoudheid, tandpijn etc. ook de parfum, en hun jachtmethodes zijn nog steeds authentiek. Het is een kleurrijke en leuke ontmoeting die veel langer duurt dan wij hebben gepland. Dus is het plankgas naar Katima Mulilo de laatste stad voor de grens naar Botswane. We komen hier op een soort van drielandenpunt. Op 4 kilometer ligt Zambia linksaf en rechtsaf is het enkele kilometers tot aan de grens van Botswana. Namibie zijn we met een stempel eigenlijk zo uit maar dan komen we in de problemen. Er is een veterinaire controle bij de ingang van Botswana. De vrouw die er staat wil de auto controleren en ziet wat souvenirs van de Himba die volgens haar de grens niet over mogen. Er zit iets van leer aan??? Het staat ergens nergens aangegeven dat dit niet mee het land in mag wel tal van andere zaken maar die raakt ze niet eens aan of kijkt ze niet naar. Er ontstaat een hoogoplopende ruzie. We weigeren de spullen af te geven. Het gaat niet om de waarde! Het zijn slippers van de Himba’s en een kalabas die we van deze stam hebben meegenomen. Ook een onleesbaar papier uit 2011 wat ze tevoorschijn tovert en wat het zou moeten bevestigen overtuigd ons niet. Bellen dan maar met onze agent in Namibie die er ook nooit van heeft gehoord maar weinig oplossing biedt en ook onze Nederlandse agent heeft geen oplossing. Het lijkt dat we hier te maken hebben met een stuk corruptie. We besluiten om te draaien en terug te rijden naar Namibie en overwegen zelfs Botswana niet in te gaan. Als het zo moet….
De dichtstbijzijnde stad is echter een 60 kilometer terug en dat betekent dat we morgen ook Victoria Falls de grote watervallen, wat een van de hoogtepunten moet zijn, niet meer zullen halen. Er zit dus niets anders op dan de spullen achter te laten. Terug bij de grenspost kijkt onze corrupte ambtenaar enigszins triomfantelijk. Maar dat houdt snel op wanneer ik de spullen haar nog even laat zien maar ze meteen voor haar neus kapotmaak. Teleurgesteld rijden we verder. Enkele van onze leuke fysieke herinneringen zijn we kwijt (maar gelukkig hebben we de foto’s nog) en de reis gaat verder. We zijn blij als we de campsite in Kasane bereiken. Het laatste halfuur rijden we door het donker en dat is met de kans op groot overstekend wild (olifanten) niet het meest optimale. Morgen wacht ons de oversteek naar Zimbabwe waar we een bezoek gaan brengen aan een van de wereldwonderen de Vicoria Falls”.
-
25 Juli 2013 - 16:23
Jos:
Beste Twan,
Leuk om jullie avonturen te volgen in Botswana,
Ik mail je eigenlijk met een bijzondere vraag...
Ik en mijn oudste zoontje verzamelen namelijk kleine steentjes uit alle landen van de wereld.
Botswana is echter nog een van de landen die aan onze collectie ontbreekt.
Mocht je het leuk vinden en eraan denken, wil je voor ons beiden dan een klein keitje (1-5 cm) uit Botswana meenemen naar Nederland en t.z.t. naar ons opsturen? Daarmee maak je ons erg blij!
Natuurlijk vergoed ik de verzendkosten.
Alvast hartelijk dank voor je hulp en nog een mooie reis toegewenst.
Jos
steentjesgezocht@hotmail.nl -
26 Juli 2013 - 16:36
Jack :
Hallo Twan en Carolien, of moet ik zeggen Twan en onbekende donkere dame en ging het achterlaten van spullen aan de grens ergens anders over? Alle gekheid op een stokje ziet er weer geweldig uit, ik herken het gevoel van de waterval heb zelf ooit eens aan de grens Canada Amerika bij een watervalletje gestaan waar je niet op uitgekeken raakt geniet ervan dit zijn momenten die ze je nooit meer kunnen afnemen. Ps hier in Spanje ook op safari met een fiat 500 en 4 volwassenen en vier koffers, ad en Marian van het vliegveld opgehaald, ik snap nu hoe sardines zich in een blikje voelen tot snel
Gr. Ajam -
26 Juli 2013 - 17:32
Vincent & Nelleke:
inderdaad...gelukkig de foto's...ook van haar?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
