BOUDHANNAT, MEETING DR. INDRA AND SINGING BOWLS

BOUDHANNAT, MEETING DR. INDRA AND SINGING BOWLS

Met een aantal van ons team nog wat slaperig of lichtjes ‘brak’ door de reis of de gebroken nacht (door het vele lawaai en de muziek) stuurt onze bus ons al vroeg in de ochtend richting de Boudhannat; misschien wel de beroemdste maar zeker de fraaiste stupa in de Kathmandu vallei. En net zoals altijd hangt er iets magisch rond deze tempel waar Boedha ogen in elke windrichting de wereld in staren en je continue lijken aan te kijken.
Lijnen met honderden kleurige gebedsvlaggetjes wapperen in de wind.
Pelgrims, bewoners en mensen vanuit het hele land lopen hier in de vroege ochtend kloksgewijs biddend rond deze Tibetaanse stupa. Een ritueel wat zich jarenlang voltrekt.
Heerlijk is het om zo vroeg hier in de ochtend te zijn en dat te mogen aanschouwen. Prevelend loopt een oud vrouwtje de ronde met haar draaiende gebedsmolen, anderen volgen met de handen devoot samengevouwen. Gebedsmolens ratelen in de 147 nissen. Er wordt geofferd en gebeden, er worden boterkaarsjes aangestoken en hoofden buigen richting de ogen van boedha.
Voor een aantal van ons is het een weerzien voor anderen een kennismaking met dit stukje Nepal.
Na het ontbijt in het hotel vervolgen we deze eerste echte dag met een bezoek aan de Pashupatinath; een van de belangrijkste heiligdommen voor Hindoes. Aan de oever van de rivier stijgt de rook op van enkele lijkverbrandingsplateaus. Hier vinden Hindoes een laatste rustplaats, wordt in de rivier hun voeten voor een laatste maal gewassen, zal hun ziel het lichaam ontstijgen en tenslotte hun as de weg vinden in de rivier. Ondanks het feit dat we er al diverse malen zijn geweest blijft het een fascinerend schouwspel.
Tijd om even uit te blazen voor wie dat wil. Samen met Christ, Jacqueline, Liek en Jack gaan we richting de beste bakker van de stad voor een verse appelflap.
‘s Middags staat Durbar Square en de Swayabudnath op het programma. Sommigen kiezen voor een uurtje extra rust. Verstandig met wat er nog op het programma staat…
Met een deel van de groep wurmen we ons door de smalle straten van Thamel. Het is letterlijk over de koppen lopen. De combinatie lichtjesfeest en de wekelijkse vrije dag (zaterdag) zorgen ervoor dat we meer dan een uur erover doen om het plein te bereiken. Durbar Square (werelderfgoed) werd grotendeels met de aardbeving van 2014 verwoest. Gelukkig zien we eindelijk wat vordering in de opbouw ervan en langzaam krijgt het zijn oude schoonheid terug.
Aaaahhh. “I know you…” klinkt het op de Swayabudnath. De man van het eerste beste winkeltje zien Christ en Jacqueline en weet nog precies te vertellen dat ze afgelopen jaar bij hem een ‘singing bowl’, (geluidsschaal) hebben gekocht. Voordat we het weten staan we weer in zijn winkeltje. Hij komt aan met een 3 laags ‘singing bowl’. “do you feel him?” vraagt hij aan Bartolo. Tien minuten later voelt Bartolo het in ieder geval in zijn portemonnee maar heeft hij wel een mooie “singing bowl”!
De volgende dag is het tijd voor de verplaatsing naar Pokhara.
Een reisdag. Over een 160 kilometer doen we ruim 6 uur. Maar dat is normaal hier. We checken in bij Hotel ‘Temple Tree’. Nog even wat ‘westerse luxe’ voor we Mustang invliegen voor onze missie.
Belangrijkste is dat we hier Dr. Indra gaan ontmoeten.
Ik zie een klein mannetje met grote glimlach de gang inlopen. Een innige omhelzing volgt. Dr. Indra heeft ook zijn vrouw meegenomen. Een warme kennismaking en ‘herkennismaking’ volgt. Twee weken geleden is hij met en klein team ook al naar Mustang geweest om de surgical eye camps voor te bereiden. Op de voor hem zo typische wijze; passievol en zacht sprekend neemt hij ons mee in wat hij de komende week verwacht.
“I expect 200-300 people in each camp” and 15-20 surgeries”. Mooi is wat hij eraan toevoegt: “we gaan speciaal voor de arme mensen in het gebied, daar gaan we voor!”
We proosten erop.
Zichtbaar ontroerd is hij wanneer we dankzij de donaties die zijn gedaan en door de hulp van Medical Workshop een Topcon hoornvliesmeter kunnen overhandigen. Iets wat nog nodig wordt gemist in het ziekenhuis. Een apparaat wat de oogheelkunde in het Himalayan Eye Hospital nog meer zal bevorderen.
Mooi dat we dat met alle donateurs als Stichting Takam hebben kunnen realiseren.
Morgen is het vroeg en begint het Mustang avontuur.