CHECK UP, AAN HET WERK EN WE GAAN SCHILDEREN

Gisteren is iedereen vroeg het bedje ingegaan. Nog lang is er nagesproken over de grootse ontvangst die -als je er niet bij bent geweest- werkelijk onvoorstelbaar is. Het motiveert ons nog extra om van het kamp een succes te maken.
Deze donderdag start het surgical-eye camp met check-ups. “We verwachten een 700 mensen die gaan komen voor een check-up en mogelijk 50 tot 70 mensen die we kunnen opereren” aldus het medisch team van het Himalaya Eye Hospital. Het team bestaat uit 7 personen.
Zo is er de financiële man, ‘Bandev’ die dit camp erbij is om de brillen te verdelen, hebben we ‘Nepal’ die zowel onderzoek doet als de anesthesie voor de operatie. ‘Herry’ is degene die opereert. Hoewel ik hem nog niet aan het werk heb gezien is er nu al diep respect voor het opereren in deze omstandigheden. ‘Buzzy’ kennen we al van vorig jaar. Hij is de optometrist. Doet de checks en bepaalt het vervolg van elke patiënt.
Iedereen die aankomt wordt tussen een paar touwtjes naar een bankje geleid waar men wordt ingeschreven. Het lijkt rustig maar wanneer we op het veld voor de Medical post staan zien we dat er toch al meer dan 120 mensen staan te wachten. Een kleurrijk tafereel van oudjes en jongeren, gekleed in traditionele Nepalese kleding met wikkeldoeken, soms kleurige handdoeken als hoofddeksel en sieraden in neus en oren. De mannen dragen oude jasjes of versleten hemden met dikke truien. We vragen ons af of ze deze kleding ooit uitdoen. Daar lijkt het niet op. Na een korte ceremonie is er een bijzonder moment. Herbert overhandigt een leeftijdsgenote een bijzonder armbandje gemaakt van oude Nederlandse muntjes. De handen van beide ouderen vouwen in elkaar. Woorden zijn hier niet nodig.
Dan worden de eerste binnen geroepen en gecheckt. Ons team mag overal bij zijn. Maar we willen graag meteen de handen uit de mouwen steken. Dat heeft even tijd nodig maar het duurt niet lang of een aantal van ons is actief aan het werk als ondersteuning van het Medicalteam. Heleen, Angeline, Angelique, Carolien, Marian en Jacqueline meten de bloeddruk en indien nodig druppelen ze de ogen. Het is behelpen in de donkere ruimte maar van groot belang als ondersteuning van Buzzy. Leo zorgt ervoor dat alles wordt vastgelegd zodat we nog beter kunnen laten zien wat er nodig is. Herbert is degene die continue contact houdt met de mensen in de rij. Met name kinderen hebben een streepje voor. Met tekeningen en klompjes vermaakt hij ze. De mannen bieden hulp waar nodig. Iedereen van ons is multi-inzetbaar maar tegelijkertijd ook soms stil van verbazing over de mensen, omstandigheden en het zien van de noodzaak van het oogkamp.
Twan is de schakel tussen medisch team en team Holland.
Naast het werk in het oogkamp hebben we ook besloten om de uitdaging aan te gaan om een lokale school voor arme kinderen op te knappen. Met Mart hebben we een ervaren ’bouwvakker’ in huis. Samen met onder andere Johan, Erwin, Christ en Jan gaan ze in de jeep richting het schooltje om te gaan inventariseren wat er moet gebeuren. Spullen zullen uit Beni moeten komen. Want hier is niks te koop. Met goed nieuws komt onze bouwpastoor terug. We moeten flink aan de bak! De buitenkant schilderen, zeil leggen etc. Het wordt een flinke klus. Maar de verf, zeil en kwasten zijn besteld. Voor ongeveer 300 euri kunnen we alles opknappen. DEAL!
Ondertussen blijven mensen komen voor de check-up. Hoe later het wordt hoe meer mensen we zien uit de bergen rondom Takam. Sommigen hebben uren moeten lopen om hier te komen. Aan het eind van de dag zijn er meer dan 600 check-ups geweest. 35 zitten klaar om geopereerd te worden buiten op een bankje te wachten. Een ongelooflijk tafereel.
Alles is klaargemaakt om morgen te gaan opereren. De omstandigheden zijn totaal niet te vergelijken met onze normen. Een ruimte is ‘steriel’ gemaakt met insectenverdelger. Er zijn een paar houten tafels ingezet waarop enkele kleden zijn gelegd, op een andere tafel liggen de gaasjes en materialen. Het is steriel tussen aanhalingstekens. Verder is de kamer gevuld met dozen, een contactdoos en het geluid van de generator. Een paar eenvoudige lampjes aan een draadje en een grote microscoop maken de operatiekamer compleet.
Het is een bijna ‘surrealistisch’ beeld. Hier moet het morgen gaan gebeuren.
De zon zakt achter de bergen wanneer we afdalen naar ons tentenkamp. Wat een ervaring was deze eerste dag.
We schuiven aan een tafel in onze gezamenlijke tent en delen de verhalen van de dag. Deepak en zijn team hebben een goede maaltijd voor ons. Jacqueline en Christ hebben een stok kaarten bij. Mooi om voor een aantal van ons fanatiek ‘boerenbridge’ spelend de avond door te komen. Maar veel later dan 21.00 uur wordt het niet voor de laatste lichtjes uitgaan en het stil wordt in ons kamp.