Deel 7: Ballon, trein, fiets en slaapmuts

Door: Twan Robbeson, Carolien Edam

Blijf op de hoogte en volg Twan en Carolien

04 Maart 2016 | Myanmar, Nyaungshwe

Dorpjes glijden langzaam onder ons voorbij. Oostelijk laat het rode ochtendgloren haar neus zien. Een bootje met marktkooplui steekt de handen op, kinderen kijken vol begeestering omhoog, een jettyboot heeft net de tomaten geladen en terwijl langzaam een tempel in de verte verdwijnt pompt Donna het vuur nog wat op…
We zitten op een 2000 voet boven het Inle meer in een mand onder een grote groene ballon. We zijn met 4 passagiers een halfuurtje gelden opgestegen vanaf een klein veld achter een grotere tempel. Alleen dat was al spektakel. Donna is onze pilote, een Australische die de ballon bestuurt. Het is hierboven fris en warm tegelijkertijd. Maar wat is het mooi. Vooral de ‘drijvende akkers’ zijn fantastisch om van bovenaf te zien.
Meer dan 1,5 uur lang varen we zo boven het meer. Dan weer op 1500 dan weer op 8000 voet steeds zoekend naar een zuchtje wind. Immers we moeten het meer wel oversteken. Lukt dat niet? Dan is er de speciale boot (zeer klein) met grote letters OB erop van bovenaf gezien. Dat is dan de landingsboot! Wij maken het vanochtend mee dat er twee keer wordt geprobeerd op de boot te landen! Als test. Wat een spektakel. Uiteindelijk landen we –volgens plan- zacht op een veld aan de andere kant van het meer. Champagne wordt ontkurkt, proost, het is acht uur in de ochtend.
Het is rond de middag wanneer we op een 1,5 uur rijden van het Inle meer de ‘ordinary people’ klasse van de trein naar Loikaw inspringen. Hardhouten banken, open ramen, klapperende deuren, mensen die liggen te slapen, kisten, zakken en vreemd ons aanstarende ogen. We nemen plaats op een bank net achter drie militairen. Tot onze verbazing zijn ze erg vriendelijk en vertellen ons dat ze ook naar Loikaw gaan. Al snel zit ik een cheeroot sigaar met hun te roken. Maar voor deze goed en wel op is moeten we uit de trein. Ja hoor daar staan ze! Mountainbikes. Het is de bedoeling dat we fietsen en zo de trein gaan bijhouden. Als back-up hebben we een auto. Carolien blijkt meer “Dumoulin benen” te hebben dan ik. Na een 40 minuten heuvel op heuvel af kies ik voor de volgauto. Carolien gaat stug 1,5 uur door, met een kop als een biet en knijpend op het stuur bereikt ze het eindpunt. Onze nieuwe gids staat op ons te wachten en binnen anderhalf uur zijn we in Loikaw (spreek je uit als Waaikaow) gebied van de Kayan en de Longnecks. Deze laatste groep leeft ook in Thailand en is herkenbaar aan de extreem lange nekken welke levenslang gedecoreerd zijn met zware goudkleurige ringen. De oudere generatie draagt daarbij nog beenringen. Dit is nog een van de weinige authentieke ‘habitats’ van deze minderheid.
“Nice, sweet, thank you thank you!” Enthousiast wordt gereageerd op de kleine Delftsblauwe klompjes en de blikjes met Zeeuwse babbelaars”. Ze vinden ze nog lekker ook! We zitten aan een typische Kayan maaltijd bij onze gids in zijn huisje. Het is van hout en deel van steen, zeer simpel ingericht, houten vloer, posters en foto’s aan de muur, houten krukjes, geen ramen in het huis. De keuken is beneden. Tenminste als je vuur onder een paar potten zo kunt noemen. De hele familie helpt mee om ons wat lekkers voor te zetten wat niet te ‘spicy’ is. Tenminste dat vinden zij. We eten varken in gestoomde bladergroente, soep en grote scheppen witte rijst. Niks mis mee. Maar wel hier en daar erg pittig! Stevig is ook de rijstwijn. We beginnen nog rustig, maar even later wordt er een aardenwerk pot op tafel gezet met een stokje dat als een rietje fungeert. Of er alcohol inzit? ‘No alcohol’ wordt er gezegd, je kunt er wel alcohol van maken. Dan moet er toch een belletje gaan rinkelen? Nou alle bellen gaan af als we een sterke teug nemen. Sterk spul he? Laat die slaapmuts maar zitten!

04 Maart 2016 - 17:00

Leo Dekkers:

Nou Twan dan is het na 4 keer een ballonvlucht gemist te hebben in Bagan eindelijk gelukt een ballonvlucht te maken en boven het Inle-meer lijkt mij inderdaad ook fantastisch

04 Maart 2016 - 17:20

Herbert:

Hopelijk is Twan zijn maag even sterk als de benen van Carolien....

04 Maart 2016 - 18:29

Adrica En Sil:

Jullie genieten wel zo te lezen leuk hoor, toch nog eenballonvaart Gr

04 Maart 2016 - 19:04

Henk:

Tja Twan, dat Carolien haar conditie beter is wist ik. Een beetje bewondering en trots mis ik nog in jouw beschrijving

06 Maart 2016 - 09:17

Liek:

Wat een mooie belevenissen weer en mooi geschreven! Het kan zo een eerste boekuitgave van PEP worden! Topprestatie van Carolien, dat je een doorzetter bent en je niet laat kennen wisten we al, het bewijs is weer geleverd! Twan, ik zou voor de revange gaan. laat je niet kennen!

Die pot met dat stokje: ziet er mysterieus uit op de foto...... Lekker geslapen daarna??

Enjoy! :)

07 Maart 2016 - 04:01

Johan En Marianne:

Wat leuk om al jullie belevenissen te lezen.
Het haalt bij ons weer heel veel herinneringen op.
Wat leuk om te lezen dat jullie reis toch weer anders is.zoals het fietsen en ballonvlucht over het meer,
Geniet er van.
Groetjes vanuit het warme Curacau.
Johan en Marianne Ewijk