Deel 5: een zondag in Mandalay

“De trein naar Mandalay gaat om 10.30 uur”
“De trein naar Mandalay gaat om 13.00 uur”
“De trein naar Mandalay gaat om 16.00 uur”
“De trein naar Mandalay gaat vandaag niet meer…”
De trein naar Mandalay staat al 2 dagen stuk in Hsipaw (waarschijnlijk lagen er blaadjes op het spoor?) en wanneer deze gaat rijden is dus niet duidelijk. Jammer, we zien deze keer de Gotheikbrug van de zijkant vanuit onze taxi die ons in een 5 uur durende rit naar Mandalay snelt.
Zondagochtend is het goed wakker worden in Het Ayerwaddy River View Hotel. Een heerlijk hotel aan de rivier. Bij aankomst gisteravond hebben we onszelf getrakteerd op een lekkere cocktail. We kijken uit het raam en ook het weer ziet er vandaag na 3 mindere dagen schitterend uit. Even later steken we de weg over naar de rivierbedding. Wil je het echte (vaak harde) leven zien van de mensen die aan de rivier leven dan moet je hier zijn; mannen sjouwen balen van 70 kilo van boten, jonge vrouwen legen met manden op hun hoofden een complete bootlading hout en weer andere maken in de volle zon een boot leeg met zand. Wiebelend, verend en balancerend nemen de voetjes handig de planken naar de boten. Een ijscoman lacht ons toe. Zijn box op de fiets zit vol gekleurde, huisgemaakte waterijsjes. We kijken elkaar aan. “Wat kosten 30 ijsjes”? Hij steekt glimlachend 3 vingers op. 3000kyats; zeg maar 2 euro 50!. Oke wij trakteren! En binnen enkele seconden deelt hij ijsjes uit aan de mannen en vrouwen die net met de zware balen een boot aan het lossen zijn! Lachende gezichten! Morgen gaan we de zandmeisjes trakteren!
Bij de Mahamuni pagode (een van de belangrijkste heiligdommen in Myanmar) is het druk. Zowel mensen van het platteland als van de stad brengen hier vandaag hun offers. Busjes scheuren af en aan, volgeladen met passagiers die vaak uren hebben gereden om hier te komen. Op de grote Boeddha in de pagode worden goudblaadjes geplakt op de plaats waar mensen een kwaal hebben. De knieen en de buik van de ooit glimmende boeddha zijn nauwelijks nog herkenbaar door de vele aangebrachte goudblaadjes. Gelukkig dat er hier niet teveel mensen last hebben van hun neus! Een boeddha met zo’n hele grote beplakte neus zou toch vreemd zijn. We lopen rond het complex naar Marble street; de straat waar mensenhanden uit marmerblokken de mooiste boeddha’s maken van 50 centimeter grootte tot wel 10 meter. Man, man, sommigen werkers zijn nog nauwelijks herkenbaar van het witte marmergruis. Vaste handen zijn bezig een boeddha van kleur te voorzien. Wat een vakwerk! Daar is hij nog wel even mee bezig. Daar wachten we niet op. “two motorbike taxies!??” Waar we heengaan? Naar Mandalay Hill om daar de zondag te besluiten met het zicht op de zon die langzaam de stad zacht rood kleurt.